Schrijf wat je weet, is een aloud advies dat veel jonge schrijvers vaak meekrijgen. Regisseuse Micah Magee volgde dat devies voor haar debuutfilm Petting Zoo, door dit coming-of-ageverhaal over tienerzwangerschap te baseren op haar eigen ervaringen als tienermeisje in Texas. De uitdaging is dan vervolgens om dat wat je weet, invoelbaar of interessant te maken voor anderen. Om die eigen ervaringen, gedachtes en gevoelens te vertalen naar een verhaal waar anderen iets uit kunnen halen.
Magee probeert dit door Petting Zoo volledig te vertellen vanuit het perspectief en de emoties van de zeventienjarige Layla. Zij is de beste leerlinge van haar middelbare school in San Antonio en kan een beurs krijgen van de Universiteit van Texas in Austin. De camera volgt haar tijdens feestjes, op school, tijdens haar werk als serveerster en in het huis van haar oma. Haar ouders komen pas in de film voor als Layla onverwacht en ongewild zwanger blijkt te zijn van ex-vriendje en klootzak Danny. Wat precies haar relatie met haar ouders is en waarom ze niet bij hen woont, wordt nooit duidelijk. Het enige wat duidelijk is, is dat haar ouders een abortus verbieden en dat de zaak daarmee af is. Hun motivatie komt verder niet aan bod, ondanks dat hun beslissing bepalend is voor Layla's leven.
Deze pure focus op Layla maakt Petting Zoo intiem en is nodig om de ervaringen van het niet heel expressieve meisje invoelbaar te maken, maar werkt daarnaast soms ook frustrerend en verwarrend. Naast de vage relatie met haar ouders passeren af en toe ook nog een boze oom en een tante met twee kinderen de revue. De onduidelijkheid van Layla's familierelaties past wel bij haar eigen verwarring bij wat ze opeens met haar leven aanmoet nu ze in verwachting is. Een leven dat gewoon doorgaat, maar dat voorgoed veranderd lijkt. Studeren aan de universiteit is ineens geen optie meer. Een nieuw vriendje gaat ervan door zodra hij hoort dat ze zwanger is. Eerst leek Layla door het leven te glijden, nu glipt het leven door haar handen.
Dit allemaal omdat ze seks heeft, zonder te weten wat dat betekent. Niet voor niets namen Magee en cameraman Armin Dierolf Petting Zoo op in San Antonio. Naast dat de regisseuse daar zelf vandaan komt, heeft de Texaanse stad het op één na grootste aantal tienerzwangerschappen in de Verenigde Staten per inwoner. Op vierennegentig procent van alle openbare scholen bestaat seksuele voorlichting nog altijd slechts uit het prediken van geheelonthouding. Terwijl Layla zich door die omgeving beweegt, lijkt deze haar soms fysiek te overheersen, net zoals haar dromen en ambities worden gewurgd door de harde realiteit van de toekomst als tienermoeder. De kracht van Petting Zoo zit hem echter in hoe dit niet leidt tot een politieke boodschap of een portret van ellende en misère, maar van de veerkracht van de jonge Layla. Zij voelt zich dan wel een tijd verloren en stuurloos, uiteindelijk doet hoop en onverstoorbaarheid leven.
