Snow White and the Huntsman was vier jaar geleden succesvol genoeg dat Universal al snel een vervolg begon te plannen, dat gemaakt zou worden door regisseur Rupert Sanders en met hoofdrolspeelster Kristen Stewart. Toen ontstond echter het schandaal rondom de affaire tussen die twee en werd het vervolg uitgesteld. Toch wilde men de franchise doorzetten en werd besloten om een spin-off rondom jager Eric (de Huntsman) te maken. Chris Hemsworths ster blijft immers rijzen en waarom zou je Sneeuwwitje nodig hebben voor een film in een sprookjeswereld die om Sneeuwwitje draait, als daar geld uit te slaan is?
Omdat de jager in het oorspronkelijke sprookje van de gebroeders Grimm niet echt een figuur van betekenis was, grijpt men er nog wat extra bronmateriaal bij in de vorm van Hans Christian Andersens De Sneeuwkoningin (waar ook Disneys superhit Frozen losjes op gebaseerd is) én keert Charlize Theron terug als de boze koningin Ravenna uit Snow White and the Huntsman. Het ontbreken van Sneeuwwitje is opgelost door het verhaal in een (geografisch gezien) ander deel van de fantasiewereld van het sprookje te laten afspelen, zowel voor als na de gebeurtenissen uit Snow White and the Huntsman. Zodat de jager wel het koninkrijk en de belangen van Sneeuwwitje kan verdedigen, maar Stewart niet direct in de film hoeft voor te komen. Inclusief een scène waarin Sneeuwwitje van achteren is gefilmd en niet spreekt, waarvoor alleen een stand-in nodig was. De rest van de film is ze ziek of kan ze even niet aan de telefoon komen, laat alstublieft een boodschap achter.
Niet bepaald zij leefde nog lang en gelukkig dus en dat geldt ook voor de jager. Eerst wordt zijn voorgeschiedenis uit de doeken gedaan en verbonden aan een verhaal over Sneeuwkoningin Freya: de zus van Ravenna die ook een boze koningin wordt maar ver ten noorden van het koninkrijk van Sneeuwwitje. Dat zowel haar verhaal als dat van de jager haaks staat op wat er over die voorgeschiedenis werd verteld in Snow White and the Huntsman kan de makers kennelijk niets schelen. Het maakt het al wankele argument voor het bestaansrecht van dit vervolg in ieder geval niet sterker.
In dat noordelijke koninkrijk traint Freya een leger van kinderen als haar jagers om keer op keer naamloze naburige gebieden in het noorden voor haar te veroveren. Haar twee beste strijders zijn Eric en Sara. Die worden echter verliefd, de enige zonde in Freya's koninkrijk. Sara wordt gedood en Eric schijnbaar ook, maar hij overleeft en ontsnapt naar het zuiden, waarna hij deelneemt aan het verhaal van Snow White and the Huntsman. Dus in The Huntsman: Winter's War maken we een sprong van zeven jaar in de tijd, waarna de jager op zoek moet naar de spiegel van Ravenna uit de eerste film, om te voorkomen dat deze in de verkeerde handen valt. En om te bewijzen dat liefde alles overwint, een boodschap die veelvuldig en tot vervelens toe door een aantal personages en de voice-over van Liam Neeson wordt uitgesproken.
Jessica Chastain speelt Sara en omdat zij en de jager uit het noorden komen, hebben ze een Schots accent. Want ondanks dat dit een fantasiewereld uit een sprookje is, moet dat kennelijk. Op zich geen probleem, behalve dat hun accenten nogal afleiden. Chastain noch Hemsworth is Schots en geen van beiden slaagt erin een overtuigend accent neer te zetten of vast te houden. Het lijkt bijna alsof de twee in een strijd zijn verwikkeld om het slechtste accent, in plaats van dat ze proberen om enige chemie tot stand te brengen die de liefdesboodschap overtuigend zou kunnen maken. Desalniettemin is dit het boeiendste gevecht in de film. De actiescènes zijn uniform matig in uitvoering. De choreografie is verre van indrukwekkend en de drukke, snelle cameravoering en montage lijken te dienen om dat te verhullen.
Het is zo langzamerhand een cliché om dat laatste element in recensies op te merken, maar het is niet de schuld van critici dat deze trend in actiefilms maken na tien tot vijftien jaar nog steeds in stand wordt gehouden. Zeker de meeste westerse actiefilms lijden onder het zo slecht mogelijk zichtbaar maken van de actie, maar ook in het oosten zie je deze stijl steeds vaker helaas. Wel mooi zijn de kostuums van drievoudig Oscarwinnares Colleen Atwood, Charlize Therons geschmier is amusant en Rob Brydon is als dwerg samen met een paar andere soortgenoten af en toe wel geinig. Maar deze spaarzame positieve elementen zijn lang niet genoeg om van The Huntsman: Winter's War meer dan een uiterst matig, overbodig vervolg te maken.
