Een typisch Hollands jongetje in een typisch Hollands gezin krijgt een zusje en ziet zichzelf geconfronteerd met een probleem. Bang om als een lastige sta-in-de-weg weggestopt te worden bij een tante in een klooster, bedenkt hij wel héél originele oplossingen en roept hij de hulp in van een denkbeeldig alter-ego.
Zo nu en dan overkomt het een eerste kind bij een aanstaande gezinsuitbreiding: de angst om op de tweede plaats te belanden en de aandacht en vooral de liefde te moeten delen met de nieuwkomer. Veelal is dit terug te voeren op het gedrag van de ouders en zo ook in Morrison Krijgt Een Zusje. De kleine Morrison is vijf jaar en zeer geliefd door zijn ouders. Toch ziet hij in de aanloop naar de geboorte van zijn zusje zijn plek binnen het gezin in gevaar komen. En omdat alles vanuit zijn perspectief wordt bekeken doet het verhaal ons onontkoombaar geloven dat zijn ouders daar schuldig aan zijn.
Barbara Bredero (Het Klokhuis, Meiden van De Wit) kiest, misschien wel terecht, voor het jongetje zelf als de verteller, waardoor alles, ook de minder aannemelijke scènes, legitiem wordt en de impliciete goedkeuring van de kijker verkrijgt. Toch roept de continuïteit van bijvoorbeeld een scène rondom een kat en een vers gespoten auto vraagtekens op en lijkt er sprake te zijn van een soort stoelendans tussen het script en de regie..
De jonge Tobias Lamberts is met zijn acht jaar zonder meer geslaagd in zijn grote filmdebuut als Morrison. Hij overtuigt en ontlokt genegenheid, zonder overigens Amerikaans vertederend te worden. Teveel aan sentiment zou ook niet passen in Hollandse traditie van nuchterheid (al zou het succes van Alles is liefde op een nieuwe trend kunnen duiden). Ook Bracha van Doesburgh (Van Speijk, Vet Hard) en Barry Atsma (Fok jou!, Rozengeur & Wodka Lime) zetten goede personages neer als de ouders van Morrison, maar geven de film toch de uitstraling van een tv-productie, waarschijnlijk door het feit dat beiden hun sporen vooral in televisieland hebben verdiend, hetgeen, zoals bij vele jonge Nederlandse acteurs, ook hun acteerprestaties tekent.
Morrison Krijgt Een Zusje lijkt voort te borduren op de traditie van Familie Knots en Lunatik, maar een lachfilm is het allerminst: de grappen zijn dun gezaaid en niet altijd even grappig, maar ze toveren wel een glimlach op je gezicht en geven de film de nodige luchtigheid, zonder echt flauw te worden. De film is dan ook vooral leuk en met recht een geslaagd speelfilmdebuut van regisseuse Barbara Bredero te noemen, waarmee de Nederlandse kinder- en familiefilm, die vooralsnog meer succes weet te boeken dan de serieuzere genres, duidelijk een puntje scoort.
