8 Mile
Recensie

8 Mile (2002)

De opvulling van het verhaal voelt misschien wat obligaat aan, maar 8 Mile weet veel goed te maken in de scènes waar de film om draait.

in Recensies
Leestijd: 3 min 6 sec
Er is op FoTV eigenlijk opvallend weinig over deze film geschreven toen hij in de bioscopen draaide, niemand heeft eigenlijk heel positieve of negatieve geluiden laten horen over 8 Mile; misschien verandert dat nu de film op DVD te zien is.

Zoals inmiddels wel bekend is, vertelt 8 Mile (geregisseerd door Curtis Hanson, die ook L.A. Confidential en Wonder Boys op zijn naam heeft staan) in feite een gedeelte van het levensverhaal van Marshall Mathers, beroemd geworden als Eminem, en speelt hij in zijn filmdebuut min of meer zichzelf. Het is het verhaal van een blanke jongen in Detroit, die zich voornamelijk ophoudt in ‘zwarte’ kringen, binnen een gemeenschap die bepaald wordt door de rapcultuur en de rivaliteit tussen verschillende wijken. B-Rabbit (Eminem) hoort bij deze gemeenschap omdat hij eigenlijk net zo kansloos is als de zwarte jongeren: hij is ‘trailer trash’, nauwelijks opgeleid, arm, met een alcoholistische moeder (gespeeld door Kim Basinger) en een vader die kennelijk geen enkel deel uitmaakt van zijn wereld.

De weinige lichtpunten in zijn leven zijn zijn kleine zusje, zijn trouwe groep vrienden, waaronder zijn zwarte ‘grote broer’ Future (Mekhi Phifer), en zijn opmerkelijke raptalent. Aangemoedigd door Future waagt Rabbit het zich in de exclusief zwarte ‘battles’ te mengen, rapduels waarin de tegenstanders elkaar in 2 maal 45 seconden zo inventief, ritmisch en virtuoos mogelijk verbaal de grond in moeten boren, en waarbij het publiek bepaalt wie de winnaar is. De eerste battle waaraan Rabbit deelneemt verloopt rampzalig: als het zijn beurt is komt er geen woord over zijn lippen, en het publiek joelt hem uit: “Choke, choke, choke!!” Toch blijven zijn vrienden hem vertellen dat in het rappen zijn toekomst ligt. Op een gegeven moment wordt hem zelfs de mogelijkheid van een platencontract voorgehouden, die ene kans om te ontsnappen aan een leven van armoede en uitzichtloosheid. Maar Rabbit heeft nog een paar andere dingen aan zijn hoofd, zoals de relatie met zijn labiele moeder, die geen enkele grip heeft op haar leven, een rivaliserende groep rappers die hem het leven zuur maakt, en natuurlijk het nodige vrouwelijk schoon in de vorm van Alex (Brittany Murphy).

Natuurlijk weet je als kijker wel hoe het verhaal in grote lijnen zal verlopen: na enkele tegenslagen en vergissingen neemt Rabbit in een climactische battle-finale revanche op zijn tegenstanders door op glorieuze wijze iedereen de grond in te rappen (dit mag toch geen spoiler genoemd worden, of wel?), waarbij hij het voor elkaar krijgt om als blanke het respect te winnen van de zwarte rappers. En ook wat andere zaken betreft is 8 Mile gewoon een formulefilm; de vriendengroep rond de hoofdpersoon is in feite dezelfde als die in bijvoorbeeld Saturday Night Fever en Good Will Hunting, met Evan Jones als de kinderlijke, impulsieve loser en Mekhi Phifer in plaats van Ben Affleck. De rol van Brittany Murphy heeft eigenlijk maar weinig om het lijf, en Kim Basinger komt - in mijn ogen althans - helemaal niet uit de verf.
Maar Eminem zelf doet het prima in zijn eerste filmrol en heeft in ieder geval genoeg overtuigingskracht om te blijven boeien. En de battles zijn ware hoogtepunten in de film, ook al verlopen ze precies volgens het bekende stramien van de gemiddelde sportfilm: zal onze held zijn faalangst overwinnen en het sceptische publiek eindelijk laten zien hoe goed hij is? Die vraag is uiteraard retorisch. Wanneer Rabbit de microfoon krijgt aangereikt voor zijn optreden in de finale verwacht je Eminems onweerstaanbare rap-vuurwerk, en hij stelt niet teleur. De opvulling van het verhaal voelt misschien wat obligaat aan, maar 8 Mile weet veel goed te maken in de scènes waar de film om draait.

Leukste DVD-feature: de ‘real life’ battles die tijdens de opnamen werden gehouden tussen enkele figuranten en Eminem zelf