I, Robot
Recensie

I, Robot (2004)

Will Smiths humor is gemaakt, zijn acteren gemakzuchtig, en in het geval van daarmee blijft er weinig over, behalve dan de puike CGI...

in Recensies
Leestijd: 2 min 45 sec
Regie: Alex Proyas | Cast: Will Smith (Del Spooner), Bridget Moynahan (Susan Calvin), Alan Tudyk (Sonny), James Cromwell (Alfred Lanning), Bruce Greenwood (Lawrence Robertson), e.a.

Het grote voordeel van een film als I, Robot is dat hij geen nodeloos beroep doet op je concentratievermogen. Het verhaal ontvouwt zich volgens de regels van de Hollywood-actiefilm, in een vertrouwd ritme en met spektakelscènes en (bescheiden) plottwists op de geijkte momenten. En je weet als kijker gauw genoeg waar je aandacht naar uit hoort te gaan: niet naar de regie, want er zit niet één gedenkwaardig shot in de hele film. Niet naar de logica in het verhaal (hoewel de film de mond vol heeft van logica), want die is ondergeschikt gemaakt aan het in beeld brengen van een hoeveelheid bedrijfslogo’s waar zelfs Pierce Brosnan van over zijn nek zou gaan. En niet naar de bijrollen, want die bestaan in deze film slechts uit cameo’s. Iedereen in deze film is een figurant, inclusief de als een plank (of een robot?) acterende love-interest. I, Robot, ‘gesuggereerd’ door het gelijknamige boek van Isaac Asimov, draait - behalve om product placement - vooral om Will Smith. Zijn charisma moet deze formulefilm een hartslag geven, en dat lukt helaas niet.

Isaac Asimovs invloed op de film blijft beperkt tot de drie beroemde wetten die hij formuleerde, bedoeld om te voorkomen dat robots ooit een bedreiging voor de mens zouden vormen:

1. Een robot mag een mens niet verwonden, of door nalatigheid toestaan dat een mens wordt verwond;
2. Een robot moet doen wat hem door mensen opgedragen wordt, behalve wanneer dit conflicteert met de eerste wet;
3. Een robot moet zichzelf beschermen, behalve wanneer dit conflicteert met de eerste of de tweede wet.

In de wereld van I, Robot is het Dr. Alfred Lanning die deze wetten heeft bedacht, en ervoor heeft gezorgd dat anno 2035 nog geen enkele robot zich ooit tegen een mens heeft gekeerd. Wanneer Lanning onder verdachte omstandigheden zelfmoord pleegt in het gebouw van zijn werkgever, U.S. Robotics, wordt zijn vriend rechercheur Del Spooner (Will Smith) op de zaak gezet. Spooner koestert, ondanks de Drie Wetten en om persoonlijke redenen, een diep wantrouwen jegens alle robots, en hij is ervan overtuigd dat de dood van Lanning veroorzaakt werd door een defecte blikmans. Met hulp van USR-geleerde Susan Calvin en een nogal cryptisch ingesteld hologram van Lanning komt Spooner op het spoor van een aanstaande robotopstand. Zijn vermoedens over deze 'rise of the machines' lijken bevestigd te worden wanneer hij stuit op een unieke robot, Sonny, die kan dromen, emoties heeft én - onmogelijk maar waar - de Drie Wetten naast zich neer kan leggen.

Vergeleken met soortgelijke films (neem bijvoobeeld Paycheck, dat genoegen moest nemen met natte wind Ben Affleck als boegbeeld) zou het I, Robot een stuk beter moeten vergaan. Will Smith is misschien niet de meest veelzijdige acteur ter wereld, maar zijn ongedwongen charme wist films als Men in Black en zelfs Independence Day een merkbare meerwaarde te verlenen. Maar in deze film, die om hem heen is geconstrueerd en waarin hij feitelijk zichzelf speelt, zit zijn ego hem in de weg. Zijn humor is gemaakt, zijn acteren gemakzuchtig, en in het geval van I, Robot blijft er dan weinig over, behalve dan de puike CGI... en de duurste Audi-reclamespot ooit gemaakt.