Als we regisseur Sydney Pollack mogen geloven moest het voorstel om zijn nieuwste film op te nemen in het hoofdkwartier van de Verenigde Naties een even lange weg volgen als menig politiek besluit dat daar genomen wordt. In een tijd waar de VN veel ter discussie staan wilde secretaris-generaal Kofi Annan er zeker van zijn dat er geen sprake was van een filmische aanval op het internationale orgaan. Maar het hoofdpersonage, de tolk Sylvia Broome, zou juist door haar jeugd vol politiek geweld zich veilig voelen binnen een diplomatieke omgeving als de Verenigde Naties en dus juist een voorstander zijn van de daar heersende waarden en normen. Toch moesten na het groene licht van Annan ook de vijftien leden van de Security Council er nog hun goedkeuring aan geven.
Zo kreeg Pollack voor elkaar wat zelfs grootmeester Alfred Hitchcock niet lukte. Waar deze nog een replica van het VN-decor moest bouwen voor zijn meesterwerk North by Northwest had het team achter The Interpreter, na bijna een jaar van onderhandelen, als eerste toegang tot het zwaar beveiligde gebouw. Je kunt je afvragen wat er uiteindelijk de meerwaarde van is geweest als de regisseur er geen standpunt mee wilde verkondigen, of de misstanden in de wereld wilde behandelen in deze meer dan realistische setting. Was het een extra publiciteitsstunt waarmee hij collega-filmmakers kon aftroeven en wellicht een groter publiek kon bereiken? En is zoiets eigenlijk wel nodig als je Oscarwinnaars Nicole Kidman en Sean Penn de hoofdrollen laat vertolken? Feit blijft dat het VN-gebouw inderdaad een perfecte locatie blijkt voor een gelikte thriller. Cameraman Darius Khondji benut ruimschoots de kans om van het politieke toneel, vol belangrijk internationaal publiek met al haar kamertjes, microfoontjes en gangenstelsels, een waardig filmdecor te maken.
In een van die kamertjes vangt per toeval de in Afrika geboren Sylvia Broome (mooi lijzig gespeeld door Nicole Kidman) een doodsbedreiging op. De tolk is wat uit haar werkruimte vergeten mee te nemen en merkt in het schijnbaar lege en inmiddels al niet meer verlichte gebouw op dat een van de microfoontjes nog op een zacht volume aanstaat. De leraar komt deze kamer nooit levend uit, zijn de woorden die ze hoort. Heel toevallig spreekt ze als een van de weinigen ook de taal die ze opvangt, het Ku-dialect uit het (overigens fictieve) Afrikaanse Matobo. Minder toevallig is het feit dat de VN de komst afwacht van de omstreden Matobo-leider Zuwanie, wiens dictatuur een genocide op zijn geweten heeft. Broome wordt per direct onder bescherming gesteld van agent Tobin Keller (Sean Penn). Samen moeten ze de moord zien te verijdelen, maar als de twee meer over elkaar te weten komen lijken er nogal wat persoonlijke motieven mee te spelen.
Uiteraard worstelt Secret Service-agent Keller zelf ook met zijn innerlijke demonen, anders zou zijn personage en de psychologische spanning tussen hem en de mysterieuze Broome geen boeiend schouwspel zijn geworden. Toch doet hun relatie, waar de film voor een groot deel op drijft, ondanks uitstekend spel wat gekunsteld aan; het beoogde realisme en de typische filmdialogen gaan niet lekker hand in hand. Een ongelukkig bijverschijnsel daarbij is dat je tijdens zulke momenten als kijker de ruimte hebt om alles nog eens te overpeinzen en zo te ontdekken dat er nogal wat gaten en onwaarschijnlijkheden in het scenario zitten. Op diezelfde manier geeft de film je de gelegenheid de toch al niet zo onthutsende ontknoping ruimschoots voor het einde te voorspellen. Toch is het een sjieke thriller geworden die dankzij veel gevoel voor suspense boven menig genregenoot uitsteekt. De fraaie setting geeft Pollacks film beslist cachet, maar wie denkt dat The Interpreter op politiek en actueel niveau heel wat voorstelt komt bedrogen uit.
