John Turturro kan een aardig potje breken. De acteur met het ietwat schlemielige uiterlijk heeft een bijna feilloos cv opgebouwd waar menig collega jaloers op zal zijn, al is zijn optreden soms van korte duur. Zo was zijn nog geen twee minuten durende optreden in The Big Lebowski als de fanatieke in paars geklede bowler Jesus Quintana onvergetelijk. Ook in minder geslaagde producties weet hij vaak de show te stelen zoals recentelijk in Spike Lees She Hate Me, waarin hij griezelig nauwkeurig Marlon Brando imiteert.
Achter de camera wil het nog niet zo lukken. Mac en Illuminata zijn titels waar menig filmliefhebber waarschijnlijk nog nooit van heeft gehoord. Voor zijn derde regieklus bleef hij weliswaar in de onafhankelijke markt, maar hij richtte het vizier dit keer op een groter publiek. Romance & Cigarettes is de afgelopen tijd een vast nummer geweest op festivals, maar de reacties zijn bedeesd. Het idee ontstond tijdens de opnamen van Barton Fink, een van Turturros beste acteerprestaties in een film van de gebroeders Coen (die nu optraden als producenten). Het moest een film worden die moeiteloos zowel grappig, ernstig als dwaas kon zijn. Later kwam daar nog het idee bovenop om bij tijd en wijlen zijn cast in zingen uit te laten barsten.
Hij moest en zou acteur James Gandolfini (The Sopranos) strikken voor de rol van Nick Murder. Iets wat lukte, maar ook veel geduld eiste. Het geeft Turturros ambitie met dit project maar eens aan. Murder is een staalwerker die op een dag bij thuiskomst in zijn arbeiderswoning in New York door zijn vrouw Kitty (een hysterische Susan Sarandon) geconfronteerd wordt met zijn buitenechtelijke activiteiten. Zij huurt haar neef Bo in (Christopher Walken) om zijn maîtresse op te sporen. Deze Tula is een grofgebekte seksbom zonder schaamte neergezet door Kate Winslet, die wederom laat zien een neus te hebben voor onverwachte rollen. Turturro wil het menselijk leed laten zien in verschillende filmgenres en conventies. Zo kan het zijn dat Gandolfini ineens met pirouettes draaiende vuilnismannen Engelbert Humperdincks A Man Without Love zingt. Walken geeft in een eenzaam hoogtepunt Tom Jones Delilah op geheel eigen wijze gestalte. Dat niemand degelijk kan zingen is natuurlijk de bedoeling.
Dat specifiek Gandolfini op het verlanglijstje stond, is waarschijnlijk om de laatste akte geloofwaardig te maken, waarin het musicalelement ineens plaatsmaakt voor een bloedserieuze, dramatische finale. Het allegaartje van stijlen wordt nooit een bevredigend geheel en door een gebrek aan spitsvondige dialogen of een interessant plot faalt Romance & Cigarettes op bijna ieder front. Gek genoeg zou je kunnen zeggen dat het camp-gehalte waar beslist op gemikt werd, simpelweg te laag is. Uit de lange lijst bekende namen (waaronder veel van Turturros maatjes die voor noppes van de partij waren) lijkt niemand er ook echt lol aan te beleven. Je vraagt je af wat hij al die jaren daadwerkelijk voor ogen had. De conclusie moge duidelijk zijn: Turturro zien we liever vóór de lens.
