Tien jaar geleden besloot Tom Cruise om de oude televisieserie Mission: Impossible nieuw leven in te blazen. Destijds was dat nog niet zon standaardpraktijk als nu en vlogen de serieverfilmingen het publiek nog niet om de oren. Hij stelde Brian De Palma aan als regisseur en nam zelf de hoofdrol van geheim agent Ethan Hunt op zich. Vier jaar later vroeg hij John Woo om een tweede film te regisseren. Nu, weer zes jaar later, neemt televisieproducent J.J. Abrams de honneurs waar en maakt daarmee zijn filmdebuut. Abrams, die eerder Felicity, Alias en Lost maakte, benadert het concept op een frisse manier en levert daarmee een uitstekende actiefilm af.
Meteen vanaf het begin wordt de kijker bij de kladden gegrepen met een intense ondervragingsscène waarin Philip Seymour Hoffman, in de rol van slechterik Owen Davian, eventjes laat zien hoe eng en gemeen hij wel niet kan zijn. Hij wil van een vastgeketende Ethan Hunt weten waar de konijnenpoot is. Als Hunt hem niet binnen tien tellen het gewenste antwoord geeft, zal hij Hunts vrouw Julia neerschieten. De spanning stijgt terwijl Davian aftelt en het steeds duidelijker wordt dat Hunt hem het antwoord schuldig zal moeten blijven. Op de laatste tel lost de schurk een schot, maar tegelijk daarmee beginnen de titels en de beroemde themamuziek. Het zal nog lange tijd onzeker blijven of Davian Julia ook daadwerkelijk heeft doodgeschoten, want na deze intense introductie wordt de tijd een aantal dagen teruggedraaid, naar het verlovingsfeest van Ethan en Julia.
Tegen de tijd dat de openingsscène weer terugkomt, zullen de meeste kijkers die alweer vergeten zijn. Niet omdat deze scène niet memorabel is, maar omdat er intussen al zoveel is gebeurd. In een hoog tempo is een verhaal over sympathieke personages verteld. Ethan Hunt probeert er naast zijn supergeheime spionnenactiviteiten een normaal leven op na te houden. Hij is gestopt met veldmissies en traint alleen nog maar jonge agenten en agentes. Hij wil gaan trouwen met een leuke jonge vrouw die denkt dat hij de kost verdient met het analyseren van verkeerssituaties. Dan wordt een spionne die als eerste onder zijn hoede de opleiding succesvol afrondde, gevangen genomen in Duitsland. Hoogstpersoonlijk komt hij in actie en leidt een team op om haar te gaan redden. Meteen erna wil hij de hoofdverantwoordelijke voor de ontvoering aanpakken, ene Owen Davian.
Ethan Hunt is niet langer slechts een spion, hij is ook een mens. Met begrijpelijke, tastbare motivaties en gevoelens. Deze persoonlijkheidsontwikkeling is één van de factoren die Mission: Impossible III met kop en schouders boven zijn voorgangers en boven het gros van de actiefilms uittilt. Maar het draait gelukkig niet allemaal om hem. Hij voert zijn missies uit met onmisbare teamleden die allemaal een rol spelen. De conversaties met het in elke film terugkerende personage Luther (Ving Rhames) zouden bij wijze van spreken gevoerd kunnen worden door twee willekeurige collegas met welke baan dan ook. Deze scènes zijn herkenbaar en nog grappig ook.
Dat de personages voor de verandering eens menselijk zijn, betekent niet dat er geen inventieve spionnengadgets of spectaculaire actiescènes in de film zitten. In een spannende scène is te zien hoe de bekende gezichtsmaskers nu precies gemaakt worden en hoe belangrijk het is dat zon gezicht heel snel kan worden gemaakt. Qua spanning en sensatie doet zon scène echter wel onder voor de talloze actiescènes. Deze zijn stuk voor stuk op een heftige manier gefilmd, bevatten sensationele stunts en zijn eigenlijk een intense ervaring op zichzelf. Voor de verandering zijn ze eens niet flink gestileerd, maar vooral erg flink.
En zo laat Abrams zien dat hij meer kan dan alleen maar goede televisieseries produceren. Tom Cruise deed er goed aan hem te laten regisseren en schrijven. Abrams creëert geen gecompliceerd plot vol twists, zoals in de eerste film, of een verhaal dat rondom enorm gestileerde actiescènes is geconstrueerd, zoals in deel twee, maar een eenvoudig doch uiterst effectief verhaal dat ook nog eens de ruimte laat voor spektakel, vermakelijke spionageacties en humor. Daardoor is Mission: Impossible III een zinderende adrenalinerush die de lat voor actiefilms de komende jaren zeer hoog legt.
