Na Songs from the Second Floor is Andersson weer terug met een film vol vignetten. Het zijn er dit keer een stuk of vijftig, soms losjes verbonden, soms volkomen alleenstaand. De stukjes zijn (erg) grappig, tragisch, ontroerend, poëtisch en/of bizar, met vaak een grote rol voor muziek. Samen leveren ze het bewijs dat een experimentele film niet per se saai of ontoegankelijk hoeft te zijn, maar dat het ook een ervaring vol verwondering en ontdekking kan zijn.
Na Songs from the Second Floor is Andersson weer terug met een film vol vignetten. Het zijn er dit keer een stuk of vijftig, soms losjes verbonden, soms volkomen alleenstaand. De stukjes zijn (erg) grappig, tragisch, ontroerend, poëtisch en/of bizar, met vaak een grote rol voor muziek. Samen leveren ze het bewijs dat een experimentele film niet per se saai of ontoegankelijk hoeft te zijn, maar dat het ook een ervaring vol verwondering en ontdekking kan zijn.