Een Roemeens dorp waar de tijd sinds de Middeleeuwen lijkt te hebben stilgestaan, maakt zich in 1953 op voor een grootse boerenbruiloft. Vanwege de plotselinge dood van Stalin moet het Roemeense volk echter verplicht een week rouwen en wordt het huwelijksfeest van Mara en Iancu verboden. Door hun bruiloft in diepe stilte te vieren, hoopt het stel de maatregel te ontduiken.
Wie bij moderne Roemeense cinema denkt aan het grimmige realisme van films als
4 Maanden, 3 Weken & 2 Dagen en The Death Of Mr. Lazarescu zal in de eerste scènes van Horatiu Malaeles Silent Wedding eenzelfde gedesillusioneerde stemming herkennen. Op een grauw en verwoest industrieterrein probeert een groepje Roemeense tv-makers een programma over paranormale verschijnselen te draaien, terwijl ze de ene na de andere cynische grap spuien.
Dan maakt Malaele een tijdsprong naar 1953, toen het industrieterrein nog het dorp was waar het verhaal dat de tv-crew zoekt zich afspeelt, en verandert zijn film radicaal van sfeer. In een goudgeel graanveld schiet een gillend seksend stelletje omhoog, vanuit een boom gadegeslagen door een grinnikend jongetje en een lilliputter. Haastig kleden de jongen Iancu en het meisje Mara zich aan en rennen terug naar hun uit houten huisjes bestaande dorp, dat we al gauw leren kennen als een Bruegelachtige gemeenschap waar de voornaamste bezigheden bestaan uit drinken, schreeuwen en bulderend lachen. De pruimenbrandewijn vloeit rijkelijk in de kroeg, waar de dorpshoer lodderig om zich heen kijkt terwijl de vaders van Iancu en Mara luidkeels het baltsgedrag van hun kroost aan de kaak stellen. Waarom laat jij je stier niet op stal?! Waarom laat jij je koe in de wei! De stier Iancu maakt een einde aan het gekift én aan zijn reputatie als hartenbreker als hij op orkaansterkte door de kroeg brult dat hij Mara zal trouwen.
Euforie alom, en al gauw wordt het ene na het andere beest geslacht voor een zo uitbundig mogelijk bruiloftsfeest. In het van elektriciteit verstoken gehucht is tot dan toe nog weinig van het nieuwe communistische regime te merken, al heeft de grootgrondbezitter inmiddels een deel van zijn land moeten afstaan. De enige communisten in het dorp zijn een paar met rode vlag rondzwalkende onnozelaars. Daar komt verandering in op de dag van de bruiloft: Russen marcheren het Eftelingachtige dorp binnen en verordonneren zeven dagen verplichte rouw vanwege de dood van Stalin. De dorpelingen laten dit niet over hun kant gaan. In het diepste geheim proberen zij, tegen de klippen op, een muisstil bruiloftsfeest te vieren.
Malaele, in Roemenië een bekend acteur en toneelregisseur, hanteert in zijn filmdebuut een uitbundige stijl. Hij vliegt regelmatig uit de bocht met boertige slapstick en onderbroekenlol, maar hij maakt ook gebruik van sprookjesachtige beelden. Bijvoorbeeld als een traditioneel circus het Roemeense dorpje aandoet. Ook draait hij zijn hand niet om voor een geestverschijning hier of daar. Gewaagd is de theatrale stijl waarin hij het zwijgende huwelijksmaal laat plaatsvinden, en des te bruusker de overgang die hij daarna maakt naar de harde (post-)communistische werkelijkheid.
De regisseur weet die grauwe realiteit op een wonderbaarlijke manier te verbinden met zijn uitzinnige sprookjesdorp, waarin hij van de op het oog eendimensionale hoofdfiguren toch levensechte personen maakt. Dat speelt Malaele klaar door te midden van al zijn barokke spektakelscènes af en toe ook ingetogen momenten in te bouwen. Hoewel de film op zijn flauwste kluchtmomenten vaak op het randje is, krijgen de warmte en verbeeldingskracht van Silent Wedding zo uiteindelijk toch de overhand.
