Voor Robin Williams stond 2009 in het teken van vaders met opvoedingsproblemen. In Old Dogs speelt hij een vader die er opeens achter komt dat hij een tweeling heeft. In Worlds Greatest Dad worstelt hij met het feit dat zijn zoon een oversekst klootzakje is. Het is fascinerend om te zien hoe groot het verschil is tussen beide films. Worlds Greatest Dad kan zonder twijfel als één van de betere films van Williams worden beschouwd, terwijl Old Dogs één van de slechtste is. Jammer genoeg is het vooralsnog onwaarschijnlijk dat Worlds Greatest Dad een Nederlandse release krijgt. Ik moet me dan ook inhouden om deze recensie niet te gebruiken om die film uitgebreid te promoten. Old Dogs is namelijk tenenkrommend slecht. Sterker nog: die omschrijving heeft meer inhoud dan de film zelf.
Old Dogs is een lekker ongecompliceerde film die in de trailer al helemaal voorgekauwd wordt. We hebben het concept bovendien al duizenden keren eerder gezien, zij het
telkens met kleine variaties. In variatie hebben de makers van Old Dogs echter geen enkele energie gestoken. Waarom zou je ook als je Robin Williams en John Travolta al als publiekstrekkers hebt? Old Dogs laat ons kennis maken met Dan die samen met zijn goede vriend en zakenpartner Charlie op het punt staat de grootste deal in zijn carrière te sluiten. Alles loopt op rolletjes, tot er opeens een vrouw met twee koters voor zijn deur staat met de boodschap dat dit zijn kinderen zijn. Dan en Charlie balen verschrikkelijk, maar gaan zonder kritische vragen te stellen (hoezo DNA-test?) mee in dit verhaal en voordat ze het weten is de vrouw vertrokken en zitten ze met de kids opgescheept. De kids, die natuurlijk heel vervelend blijken te zijn, schoppen hun levens volledig in de war en brengen zelfs hun zakendeal in gevaar. Zou dit nog goed komen? En belangrijker: zullen de mannen eindelijk verantwoordelijkheid kunnen nemen en goede papas worden? Voor het antwoord op deze spannende vragen zult u de film toch echt zelf moeten gaan zien...
Gelukkig lijkt Robin Williams zelf ook te weten dat hij zijn tijd aan het verdoen is. Totaal ongeïnteresseerd en alsof hij er elk moment de brui aan kan geven sleept hij zich door de film, terwijl de rest van de cast het wonderwel ontzettend naar zijn zin lijkt te hebben. Gelachen wordt er met Old Dogs dan ook genoeg... door de acteurs. En dat terwijl de komedie zich enkel focust op onderbroekenlol en slapstick. Het mooiste moment van de film? Seth Green die een golfbal met volle snelheid tegen zijn geslachtsdelen krijgt. Hoopt u met mij mee dat hier geen special effects aan te pas zijn gekomen?
