Of Disneyland ver is, vraagt Mouna Farah bij aankomst op het vliegveld van Chicago aan haar zus. Het is een van de weinige referentiepunten die ze heeft bij aankomst in het beloofde land. Samen met haar zoon Fadi is ze vanuit de Palestijnse gebieden afgereisd naar de Verenigde Staten, met de hoop op een beter leven voor zichzelf en haar zoon. Al snel na aankomst blijkt echter dat dit niet zo eenvoudig is als ze aanvankelijk dacht.
Debuterend regisseuse Cherien Dabis baseerde Amerrika (of Amreeka zoals de officiële titel luidt) grotendeels op haar eigen ervaringen. De aanpassingsproblematiek van migranten in een onbekende omgeving is al jaren een dankbaar onderwerp voor filmmakers in den vreemde, maar herbergt het gevaar van voorspelbaarheid. Ook Amerrika heeft aanvankelijk last van deze clichés. Bij aankomst in Chicago slaagt de gescheiden Mouna, die thuis een goede baan had in het bankwezen, er niet in een degelijke baan te vinden. Uiteindelijk moet ze zich vernederen door in fastfoodketen White Castle aan de slag te gaan. Ook haar puberende zoon heeft het moeilijk. Op school wordt hij door klasgenoten aangesproken met Osama en krijgt hij het gevoel door niemand geaccepteerd te worden. Opgehitst door zijn nicht Salma zet hij zich af tegen zijn omgeving en raakt hij in de problemen op school.
Amerrika ontleent een groot deel van zijn kracht aan de uitstekende hoofdrol van de relatief onbekende actrice Nisreeen Faour. Haar vertolking van een typisch Midden-Oosterse vrouw, die zich overal mee bemoeit maar die niemand onaardig kan vinden, vormt het hart van de film. De immer optimistische Mouna vormt een contrast met haar zus Raghda (vanzelfsprekend gespeeld door de onvolprezen Hiam Abbass, die in zo ongeveer elke film met Palestijnse personages te zien is) die al jaren in Amerika verblijft maar nooit echt heeft kunnen aarden.
Waar Amerrika zich positief in onderscheid van zijn genregenoten, is de treffende balans die Dabis weet te vinden tussen de talloze problemen waar Mouna en Fadi mee te maken krijgen en de momenten van geluk die er ook zijn. Natuurlijk is het leven in een vreemde omgeving niet makkelijk en verlang je soms terug naar huis, maar in de omgang met je familie en vrienden vervagen die problemen even. Het maakt van Amerrika een prettige film, met een aanstekelijke luchtigheid die de problematiek niet bagatelliseert maar je wel met een opvallend vrolijk gevoel achterlaat.
