"Je leeft te veel in je hoofd," krijgt de jonge beroepsgamer Jitze van een Taiwanese acupuncturist te horen. "Vergeet niet dat je ook nog een lichaam hebt." Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan voor Jitze. Gamen is zijn lust en zijn leven en een gamekampioenschap bracht de stugge Hollandse twintiger naar Taipei. In die vervreemdende stad raakt hij onverwachts in een crisis: zijn schouder doet pijn, hij verliest een wedstrijd en hij wordt door de coach van zijn gameteam buitenspel gezet. Een ontmoeting met de mysterieuze jonge vrouw Min Min maakt Jitzes verwarring compleet.
R U There doet vaak denken aan een dromerige documentaire. De camera registreert, neemt zijn tijd, zoomt het ene moment uit om het volgende moment een detail te pakken en legt vooral weinig uit. Die stijl is een troef: R U There is ondanks zijn traagheid geen moment voorspelbaar, de Taiwanese stads- en natuurlandschappen worden mooi gevangen en de scènes die zich in de virtuele wereld Second Life afspelen sluiten, hoe houterig ook, wonderwel aan op de rest van de film.
Minder onderhoudend dan de stijl is het scenario. Door zijn fysieke pijn en zijn gevoelens voor Min Min komt Jitze weer in contact met zichzelf en de wereld om hem heen. Met dat gegeven is niks mis, maar regisseur David Verbeek werkt het iets te mager uit voor 86 minuten; R U There zou ingedikt tot een kortfilm net zo krachtig, zo niet krachtiger zijn. Oké, Jitze ís stuurs, maar hij wordt dusdanig afstandelijk in beeld gebracht en gespeeld dat meeleven best een opgave blijkt. Neemt niet weg dat R U There genoeg intrigeert. Zijn derde speelfilm is al met al een origineel en liefdevol gemaakt visitekaartje voor Verbeek.
