Oorlogspolitiek en terrorismebestrijding zijn al langere tijd niet bepaald populair bij het grote bioscooppubliek in Amerika. Verstoken van een mainstream bioscooprelease belandde daar vorige maand direct als dvd in de schappen. Regisseur Gregor Jordan was zich er vooraf van bewust dat de film wellicht geen groot publiek zou trekken, maar vond dat het omstreden onderwerp wel degelijk een hedendaagse relevantie bevatte. Hij heeft daar gelijk in, want wat hij ons met voorschotelt is zeker niet ondenkbaar.
Zichtbaar nerveus verschijnt Steven Arthur Younger op de beelden van een camcorder. De Amerikaan heeft zich bekeerd tot de islam en gaat voortaan door het leven als Yusuf Atta Mohammed, zo meldt hij. Maar dat is niet alles: hij heeft drie kernbommen verstopt in grote Amerikaanse steden. Om een catastrofe te voorkomen waarbij miljoenen slachtoffers zullen vallen, ziet de man zijn eisen het liefst zo snel mogelijk ingewilligd. De vraag is alleen wat hij precies wil. De FBI neemt de dreiging in ieder geval serieus en stelt topverhoorder H aan om Younger de locatie van de bommen te ontfutselen. Al snel wordt echter duidelijk dat de vermeende terrorist zich bewust liet oppakken en niet van plan is om ook maar een greintje te buigen voor zijn verhoorders. Zelfs niet als er bijlen, scalpels en ander gereedschap op tafel verschijnen.
heeft even tijd nodig om op te starten. Dat opwarmertje bestaat in eerste instantie vooral uit het gepruts van een FBI-team dat potentiële terroristen in de smiezen houdt. Wanneer plotseling een serieuze dreiging voor de deur staat, tonen zij zich gelukkig meer capabel, waardoor langzaamaan kan ontaarden in de maalstroom aan gewetensvragen die de film kenmerkt. De film speelt zich grotendeels af in een ruimte die niet veel groter is dan een gemiddelde garage. Binnen de muren van deze ruimte weet Jordan echter gestaag een spanning op te bouwen, waarin de kijker voortdurend heen en weer wordt geslingerd in zijn eigen gevoel voor goed en kwaad. Want, hoever mag je gaan om het leven van miljoenen mensen te redden? Is het dan geoorloofd om de mensenrechten van één persoon te schenden?
De film roept een hoop interessante vragen op, die in het hoofd van de kijker blijven rondcirkelen tot ver na de aftiteling. Dat komt vooral doordat het ethische vraagstuk dat gepresenteerd wordt, vanuit verschillende perspectieven wordt belicht, en dat maakt zo verdraaid interessant. Zo heeft Carrie-Anne Moss als hoofd van de FBI totaal geen vertrouwen in de barbaarse martelmethoden van H, een aardige rol van Samuel L. Jackson. H is er bij deze psychologische en fysieke machtstrijd alleen maar op gebrand om Younger mentaal te breken, ook al overschrijdt hij daarmee behoorlijk wat grenzen. Michael Sheen is sterk als Younger; voor de kijker is zijn personage lange tijd compleet ondoorgrondelijk, wat hem tot een gevaarlijke tegenstander maakt. Deze man heeft ogenschijnlijk niets te verliezen. De tijd tikt ondertussen weg, zijn verhoorders krijgen geen vat op hem, en als kijker voel je je daarom net zo machteloos.
Misschien dat je nog het best kan omschrijven als een degelijke aflevering uit de hitserie , met snufjes bruutheden uit en . Hoewel de film niet subtiel is in het tonen van de martelgang, leggen de eerder genoemde gewetensvragen een solide fundament, om het stempel van de B-film te kunnen ontstijgen. Daarbij mag het als een kleine bijzonderheid worden beschouwd dat een handvol vooraanstaande acteurs als Samuel L. Jackson, Carrie-Anne Moss en Michael Sheen hun steentje wilden bijdragen aan , gezien de controversiële aard van de film.
