Dikke mensen zijn ondervertegenwoordigd in de hedendaagse cinema. Producenten gaan ervan uit dat het publiek niet wil kijken naar mensen met overgewicht en daar niet voor naar de bioscoop gaan. Het is dan ook te prijzen dat Dorris Dörrie dit stigma probeert te doorbreken met Die Friseuse. Jammer is alleen wel dat ze de heersende stereotypes over zwaarlijvigheid niet doorbreekt, maar ongewild juist versterkt.
De film laat er geen misverstand over bestaan dat zijn hoofdpersoon Kathi König dik is. Niet een klein beetje dik, maar heel erg dik. König is net gescheiden van haar man en is met haar puberende dochter verhuisd naar haar geboortestad Berlijn. Ze is daar op zoek naar een baan als kapster en hoewel haar over de telefoon een baan is aangeboden, besluit de eigenaar van de salon als Kathi op bezoek komt het aanbod toch maar in te trekken. Kathi zou esthetisch niet aan de hoge standaard van de salon voldoen.
Maar Kathi is een vrouw die zoiets niet zomaar over haar kant laat gaan. Ze staat positief in het leven en probeert uit de meest hopeloze situatie nog iets positiefs te halen. Als ze niet wordt aangenomen bij de kapperszaak, besluit ze dan ook vanuit het niets een eigen zaak op te zetten met hulp van haar vriendin Silke.
Dorris Dörrie maakte een paar jaar terug nog het subtiele, ontroerende drama Cherry Blossoms, maar slaat met Die Friseuse de plank toch grotendeels mis. Dat heeft voornamelijk te maken met het flinterdunne scenario dat bovendien grossiert in stereotyperingen. In de wens om te laten zien dat dikke mensen niet zielig zijn, probeert de film zo politiek correct te zijn dat dit averechts werkt. Zo is het volstrekt ongeloofwaardig dat Kathi alle tegenslagen met een grote glimlach op zich af laat komen en vervolgens vrolijk weer verder gaat. Het vrolijke dikkerdje is nooit chagrijnig, lijken Dörrie en scenarioschrijver Laila Stieler te willen zeggen.
Daar komt bij dat de plotlijnen die in potentie wel interessant zijn, zoals de complexe relatie tussen Kathi en haar dochter en de fysieke problemen die ze door haar gewicht ondervindt, probleemloos opzij worden geschoven omdat de film geen moment echt te zwaar mag worden. Die Friseuse wil luchtig vermaak bieden en laten zien dat dik ook mooi kan zijn, maar mist de subtiliteit om dit duidelijk te maken.
