Animals United
Recensie

Animals United (2010)

Onsamenhangend, voorspelbaar en bespottelijk.

in Recensies
Leestijd: 2 min 2 sec
Regie: Reinhard Klooss en Holger Tappe | Cast (stemmen): Billy (Marc Nochem), Socrates (Peter Bolhuis), Charles (Dick Cohen), Toby (Paul Disbergen), Junior (Jesse Pardon), Gisela (Hetty Heyting), Winifred (Nely Frijda), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2010

Kort samengevat is Animals United onsamenhangend, voorspelbaar en bespottelijk. Deze 3D animatiefilm, losjes gebaseerd op het beroemde Duitse kinderboek Die Konferenz der Tiere, is in geen enkel opzicht het geld of de tijd waard.

De film opent met tenenkrommende dialogen die wanstaltig zijn ingesproken en springt dan van hot naar her om verschillende dieren vanuit de hele wereld op toevallige wijze naar één punt in Afrika te brengen. Het dierenrijk komt namelijk in opstand tegen de mensen die grote droogte hebben veroorzaakt door een stuwdam aan te leggen.

Een mislukt stokstaartje wil zijn best doen om indruk op zijn soortgenoten te maken en gaat op pad met verschillende beesten uit verschillende continenten. Hoe die allemaal bij elkaar zijn gekomen is een groot raadsel. Het ene moment zien we een kangoeroe en een Tasmaanse duivel bij een bosbrand in Australië, het volgende moment zitten ze op een bootje richting Afrika met wat andere verdwaalde dieren.

Het had educatief kunnen zijn, al die verschillende beesten en hun herkomst, maar daar lijken de makers niet veel aandacht aan te hebben besteed; schildpadden kunnen hier bijvoorbeeld de miraculeuze leeftijd van achthonderd jaar bereiken. Nee, al die dieren zijn vooral bedoeld om lollig te zijn; of het nou een schreeuwerige haan met Frans accent is of de Tasmaanse duivel die zijn winderigheid veelvuldig als speciaal wapen gebruikt.

Het klinkt flauw om een kinderfilm infantiel te noemen, maar Animals United verdient het. Ook jeugdige kijkers moeten serieus worden genomen. Misschien dat sommige kinderen nog wel zullen lachen om de stupide grappen, maar of ouders daar nu blij mee moeten zijn? Ze zullen toch hopen dat het zich ontwikkelende brein van hun kroost niet onophoudelijk wordt afgestompt. Het meest storende is nog dat al die imbeciele personages met hun rare capriolen ons in een achterlijke slotscène uiteindelijk toch nog een wijze les proberen mee te geven.

Ondertussen worden er nog elementen, of soms zelfs complete sequenties, uit The Lion King gestolen. Een orakelende aap in een boom, een olifantenkerkhof, een grote rots; het zouden verwijzingen kunnen worden genoemd als de rest van de film enigszins origineel of creatief was geweest. Nu is het gewoon gemakzuchtig jatwerk, en het scenario is zo ondoordacht dat zelfs die stukken niet tot hun recht komen.