Superhelden dragen altijd een grote last met zich mee. Of het nu gaat om het onder controle houden van buitensporige krachten of het verborgen houden van hun identiteit voor de buitenwereld: een beetje held heeft er een hele kluif aan om verantwoording te nemen voor zijn buitengewone daden. We citeren nog maar eens uit de Spiderman-films: With great power, comes great responsibility. Voor de nieuwste held uit de stal van Marvel Studios gaat dat adagium zeker op. Thor, de Noorse god van de donder, heeft meer te winnen dan de goedkeuring van zijn vader. En dat gaat gepaard met veel visuele donderslagen en bliksemsnelle actie.
Het lot van de wereld hangt weer eens aan een zijden draadje en de held met de hamer mag ditmaal de strijd tegen het kwaad beslechten. Nadat hij een eeuwenoude oorlog heeft ontketend met de Frost Giants - door een verbod van zijn vader Odin te negeren - wordt de arrogante Thor verbannen naar de aarde voor een lesje in nederigheid. Daar blijkt de gevallen god zijn hamer Mjolnir niet meer te kunnen gebruiken. Pas als hij zich een waardige held toont, zal hij zijn goddelijke krachten terugkrijgen. Zijn bedachtzame broer Loki wordt ondertussen verscheurd door innerlijke demonen, die hem doen twijfelen aan de goede bedoelingen van zijn vader. Loki kiest partij voor de Frost Giants en brengt daarmee het hemelrijk Asgard in gevaar.
Thor heeft een rijke achtergrond in zowel de Noorse mythologie als in de comicreeks die sinds 1962 loopt. Anders dan bijvoorbeeld de verwaande miljardairszoon Tony Stark (Iron Man), de supersoldaat Steve Rogers (Captain America) en de op de vlucht geslagen wetenschapper Bruce Banner (The Incredible Hulk) is Thor de enige god in het gezelschap van The Avengers. Dat vraagt, misschien nog net iets meer dan bij de anderen, om een fantasievolle aanpak. Thor is voor Marvel Studios de grootste visuele prestatie tot nu toe: het hemelrijk Asgard is een schitterend vormgegeven wereld in goud en glans, terwijl het onheilspellende Jotunheim, waar de Frost Giants huizen, een heuse ijshel is. In 3D is de kou daar bijna te voelen (dat is dan ook het enige, want voor de rest voegt de derde dimensie helemaal niets toe). En dan hebben we het nog niet eens gehad over een gigantisch ijsmonster en een stalen reus, die het pad van de god kruisen en er met behulp van een paar ferme hamertikken weer net zo hard vanaf worden geslagen.
Eenmaal in de mensenwereld is er wat ruimte voor relativerende (aardse) humor. De wetenschappers Erik en Jane zien Thor aanvankelijk aan voor een dakloze, maar wanneer zelfs S.H.I.E.L.D. zich met hem gaat bemoeien, wordt duidelijk dat er meer op het spel staat. Het geklungel van de geheimzinnige organisatie brengt wat luchtige momenten in de film en die staan in sterk contrast met de bombast uit de godenwereld. Gelukkig blijft in Thor zowel die luchtigheid als die bombast binnen de perken. In plaats van dat de lolligheid de actie ondersneeuwt, zoals dat het geval was in Iron Man 2, voorziet de droge humor de film op precies de goede momenten van wat afwisseling.
Juist die afwisseling maakt dat Thor een hoge entertainmentfactor kent. Het universele thema van de vader-zoonrelatie verwordt, door het flamboyante spel van Tom Hiddleston en Anthony Hopkins, bijna tot een Shakespeareaans drama. De makers proberen een zwart-wittekening van goed en kwaad bij hun personages zo lang mogelijk te vermijden, zodat er voor de kijker genoeg ruimte overblijft om ook empathie te voelen voor de vermeende slechterik. Het maakt dat Thor en Loki de twee interessantste figuren zijn in deze godenstrijd, ook al heb je wel een donders vermoeden waar het uiteindelijk zal eindigen.
Alles valt of staat daarom bij de casting van de titelheld. Chris Hemsworth, die hiervoor bijrolletjes speelde in onder meer A Perfect Getaway en Star Trek, blijkt uitstekend in staat om de film op zijn (superhelden)schouders te dragen. Het ziet er in elk geval erg vanzelfsprekend uit hoe Hemsworth bij wijze van show speels zijn hamer opgooit om hem weer op te vangen, en zo zijn er nog wel meer maniertjes die het personage gedenkwaardig maken. Naast de charismatische blonde spierbundel steekt zelfs een actrice als Natalie Portman flets af, en dat zou wat moeten zeggen. Nergens weet zij van haar personage meer te maken dan het obligate excuusvrouwtje dat ten behoeve van de Noorse god in de film is geplakt. Het is haar en de makers vergeven, want wij zijn ondertussen al helemaal opgewarmd voor een vervolgdeel. En enthousiast genoeg om Chris Hemsworth naast Robert Downey Jr., Mark Ruffalo en Chris Evans te willen zien in The Avengers. Dat gaat ongetwijfeld een superheldenspektakel opleveren.
