Zelden zit Cyril stil. Hij is voortdurend in beweging. Is het niet om zijn verdwenen fiets terug te krijgen, dan wel om weg te rennen van de politie. Het is een driftkikker, een jongen die gedoemd is op het slechte pad te geraken, maar alleen verlangt naar een beetje liefde. Maar als hij die liefde eindelijk krijgt, van een blonde kapster met een hart van goud, weet hij het niet te herkennen en rent hij ook van haar weg.
Cyril is het middelpunt van Le Gamin au vélo, de nieuwe film van de Waalse gebroeders Jean-Pierre en Luc Dardenne. We leren hem kennen als jongen op zoek naar zijn fiets. Die fiets blijkt meegenomen te zijn door zijn vader, die Cyril in de steek heeft gelaten. Hij groeit zonder ouders op in een opvanghuis en is boos op alles en iedereen. Door een speling van het lot komt hij echter in contact met kapster Samantha. Hij klampt zich aan haar vast en vraagt hem of hij voortaan bij haar mag wonen. Ze gaat akkoord, maar Cyril verlangt nog steeds naar zijn vader en kan de verlokkingen van de straat niet altijd weerstaan.
Tweemaal wonnen de broertjes Dardenne al de Gouden Palm in Cannes, voor Rosetta en LEnfant. Met Le Gamin au vélo leken ze hard op weg naar hun recordbrekende derde Palm, maar ze werden uiteindelijk dwars gezeten door The Tree of Life. Hun film werd bekroond met de tweede prijs. The Tree of Life en Le Gamin au Velo zijn films die verschillen als dag en nacht. Waar die eerste zo bewonderenswaardig is door zijn torenhoge ambities, excelleert Le Gamin au vélo juist in de eenvoud.
Jongens als Cyril zijn er namelijk in overvloede. Jongens die opgroeien in armoede, wier ouders de verantwoordelijkheid niet meer kunnen dragen en hun in de steek laten. Hartverscheurend is de scene waarin Cyril samen met Samantha zijn vader opspoort en vraagt of hij wat vaker mag langskomen. Zijn vader, gespeeld door vaste Dardenne acteur Jeremy Renier, zegt nee. De pijn die Cyril dan voelt, in de autorit terug naar huis, is een pijn die ook bij de kijker snoeihard aankomt.
Voor het eerst maken de gebroeders Dardenne in Le Gamin au vélo, wier films altijd geprezen werden om het onopgesmukte realisme, gebruik van een muzikale soundtrack. Bij een aantal sleutelscènes in de film is het schitterende vijfde pianoconcert van Beethoven te horen. Het maakt de film alleen nog maar emotioneler. Vanaf het eerste moment dat hij in beeld is, steelt Cyril je hart en wens je hem het beste toe. Wat voor slechte dingen hij in de rest van de film ook uitvoert, je blijft hopen dat hij goed terechtkomt. Dat hij inziet dat Samantha, schitterend geportretteerd door Cecile de France, het beste met hem voorheeft. En dat hij de liefde en warmte vindt, waar hij zo wanhopig naar op zoek is.
