Ze heeft geen kranenbloed, zegt Tony tegen zijn vader als hij diens nieuwe vriendin heeft ontmoet. En zonder kranenbloed hoor je niet thuis in het gezin van de negenjarige Tony. Hij woont samen met zijn vader en moeder op een kranenterrein. Zijn vader is kraanmachinist en Tony weet van jongs af aan dat hij dat later ook wil worden.
Tony 10 is de nieuwe jeugdfilm van Mischa Kamp, eerder succesvol met Het Paard van Sinterklaas. Waar Kamp in die films op fijne, niet-moralistische wijze de multiculturele samenleving in beeld bracht, geeft ze in Tony 10 op dezelfde manier commentaar op het fenomeen echtscheiding.
Want het geluk uit het begin van de film duurt niet lang voor Tony en zijn ouders. Als zijn vader steeds succesvoller wordt en zelfs gevraagd wordt minister van Verkeer en Waterstaat te worden, is hij steeds minder vaak thuis. Tony denkt zelfs dat zijn vader verliefd is geworden op de koningin en stelt alles in het werk om hem terug te krijgen bij zijn moeder.
Ongeveer de helft van de hedendaagse huwelijken eindigt in een echtscheiding en dat trekt vooral een zware wissel op de kinderen die, zeker als ze nog jong zijn, denken dat het door hen komt. Kamp laat in de film mooi zien hoe de ouders van Tony steeds meer ruzie maken en tegen elkaar beginnen te schreeuwen. Tony kruipt dan het liefst weg en wil gewoon dat zijn vader en moeder hem een kus komen geven.
Maar Tony 10 is een kinderfilm en dat betekent dat het nooit te zwaar wordt. De film voelt aan als een sprookje dat de echte wereld vaak even links laat liggen. Zo is het onwaarschijnlijk dat een kraanmachinist echt tot minister wordt benoemd en zal het ook niet al te vaak gebeuren dat een negenjarige jongen beste vrienden wordt met de koningin. Dat sprookjesgevoel wordt versterkt door het felle kleurenpalet dat Kamp gebruikt. Zo hyperstilistisch als een andere Nederlandse jeugdfilm, Dik Trom, wordt het gelukkig nooit, waardoor je toch bijna gaat geloven in de wereld van Tony 10.
Mischa Kamp profiteert daarbij van een fantastische cast, met een uitblinkende Rifka Lodeizen die de moederrol perfect weet in te vullen. Lodeizen is de laatste tijd zo vaak in Nederlandse films te zien (vanaf deze week ook in Lena en binnenkort nog in Hemel en Plan C) dat ze moet gaan oppassen dat het niet te veel wordt, maar in deze jeugdfilm is ze uitstekend op haar plaats. Meer nog dan Tony is zij het emotionele hart van de film en slaagt ze er vaak genoeg in ook de volwassen kijker te ontroeren.
Dit alles bewijst nog maar eens dat Mischa Kamp op het moment op eenzame hoogte staat als het gaat om Nederlandse kinderfilms. Haar uitstapjes naar andere genres met films als De Fuik en LelleBelle waren wat minder geslaagd, maar met de twee Sinterklaasfilms en nu Tony 10 laat Kamp zien dat ze de kinderfilm tot in de puntjes beheerst. Tony 10 kan moeiteloos concurreren met de Scandinavische jeugdfilms die altijd zo geprezen worden en dat is een groot compliment.
Lees ook de special rondom Tony 10, waarin Faas Wijn, Rifka Lodeizen, Anna Drijver, Carlo Boszhard en Mischa Kamp uitgebreid aan het woord komen.
