Dat er een economische crisis gaande is, weten we inmiddels allemaal. Toch hebben we er nog niet veel over teruggezien in recente speelfilms. Vinden filmmakers het misschien te lastig om uitleg te geven aan de oorzaken van de crisis en er tegelijkertijd een meeslepend geheel van te maken? Met The Company Men probeert regisseur-scenarist John Wells te laten zien wat de directe gevolgen zijn van de crisis voor de mensen aan de top, die van grote rijkdom ineens aan de grond kwamen te zitten.
The Company Men begint met een dag vol ontslagen bij een scheepstransportbedrijf. Bobby is een van de eersten die eruit vliegt. Niet lang na Bobby worden bij hetzelfde bedrijf ook oudgedienden Phil en Gene ontslagen. Aan de hand van deze drie mannen krijgen we een beeld van de hel die werkeloos zijn met zich meebrengt. Bobby neemt daarbij de meest prominente rol in. Hij rijdt in een dure Porsche, verdient 160.000 dollar per jaar en leeft met vrouw en kinderen op grote voet. Hij denkt snel weer een nieuwe baan te kunnen vinden, maar komt erachter dat veel meer gekwalificeerde en ervaren mensen op dezelfde banen azen. De hypotheek kan niet langer betaald worden, zijn auto gaat in de verkoop en het gezin moet intrekken bij zijn ouders. Hij is van een American dream in een loser veranderd. Of toch niet? Want hoe ongelukkig hij ook is, hij brengt meer tijd met zijn gezin door en krijgt uit onverwachte hoek een helpende hand aangereikt.
John Wells (eerder verantwoordelijk voor scripts van The West Wing) weet met The Company Men een treffend beeld te schetsen van de gevolgen op persoonlijk vlak van de crisis. Sommige huwelijken in de film beleven juist een verdieping na het verdwijnen van het geld, andere lopen stuk. De een weet een nieuwe manier te vinden om zijn leven in te vullen, de ander kan de afgang van het ontslag niet verdragen en komt er niet meer bovenop. De oorzaken van de financiële malaise komen niet echt aan bod, maar dat is voor degenen die af en toe het nieuws volgen ook niet nodig. Er zitten wel een paar schrijnende voorbeelden in de film van de manier waarop in de bedrijfstop verkeerde keuzes worden gemaakt, waarmee op de korte termijn verdiend kan worden zonder daarbij rekening te houden met de gevolgen. In een scène probeert de directeur bij een vergadering manieren te vinden om de cijfers voor een paar dagen op te schroeven, zodat ze goed kunnen verdienen bij een overname. Juist het kunstmatig in stand houden of verfraaien van de cijfers was een oorzaak van de crash op Wall Street.
We zien ook hoe mensen massaal worden ontslagen om te bezuinigen, terwijl de bouw van een splinternieuw bedrijfspand gewoon doorgaat. Maar Wells kiest er bewust voor om niet te veel daarbij stil te staan, maar de nadruk te leggen op de persoonlijke relaties. Dat is hem prachtig gelukt. Met een ensemble aan steracteurs komen meestal maar een paar verhaallijnen echt uit de verf. Bij The Company Men weten alle spelers echt te raken. Ben Affleck speelt een van de beste rollen van zijn carrière, Tommy Lee Jones en Chris Cooper weten in elke scène te imponeren en zelfs de kleine rollen worden sterk ingevuld door grote namen als Kevin Costner en Maria Bello. Hoewel je zou denken dat extreem rijke mensen die alles kwijt dreigen te raken, niet veel sympathie op kunnen wekken, weet Wells dat met behulp van zijn zeer getalenteerde cast toch voor elkaar te krijgen.
The Company Men had heel gemakkelijk een saaie film kunnen worden, met onsympathieke personages. Hoewel niet helemaal duidelijk is wat de film probeert te zeggen, schetst hij een goed beeld van de ellende die zoveel mensen de afgelopen jaren hebben meegemaakt en de manier waarop mensen daar toch mee om weten te gaan. Het ietwat zoetsappige einde doet daar niets aan af. Het blijft een mooi portret van de manier waarop mensen samenkomen en elkaar helpen.
