We weten allemaal dat Nicolas Cage diep in de schulden zit dankzij een excentrieke levensstijl, vele scheidingen en het nalaten van belasting betalen. Om schuldeisers tegemoet te komen en zijn kas weer wat te spekken, neemt Cage elke rol aan die hem wordt aangeboden. Dat heeft wisselend succes. Zo was Season of the Witch op zijn zachtst gezegd matig, maar was Kick-Ass best leuk. De laatste in een (zeer) lange rij films van Cage is de wraakthriller Seeking Justice.
Hierin speelt Cage de leraar Will, die een perfect leven lijkt te leiden. Hij heeft plezier in zijn werk, trouwe vrienden en is gelukkig getrouwd met de mooie Laura. Maar op een avond komt aan zijn fijne leven een einde, wanneer Laura bruut wordt verkracht. Will is uiteraard woedend en wil niks liever dan erachter komen wie zijn vrouw heeft aangevallen. Laat er toevallig iemand in de wachtkamer van het ziekenhuis zitten, die hem daarbij wil helpen. Deze Simon belooft Will dat hij zal zorgen dat de verkrachter zijn verdiende loon krijgt. Er staat natuurlijk wel wat tegenover, maar wat Will zal moeten doen om zijn schuld bij Simon in te lossen, zal hij moeten afwachten. Will gaat akkoord en Simons belofte houdt stand. Nog diezelfde avond wordt Laura's aanvaller doodgeschoten. Al snel wordt Will gebeld om zijn schuld in te lossen. Alleen vindt hij het té moeilijk om deze taak te volbrengen; met alle gevolgen van dien. Ontsnappen aan Simon blijkt echter zo goed als onmogelijk, omdat hij overal connecties heeft, die hem iets schuldig zijn.
Hoewel het verhaal van Seeking Justice niks nieuws brengt, is het zeker niet slecht uitgevoerd. De actie houdt de vaart erin en Cage weet zoals altijd overtuigend de noodgedwongen actieheld over te brengen. Je moet alleen de logica af en toe loslaten en meegaan met het verhaal. Seeking Justice heeft namelijk nogal wat ongeloofwaardige elementen, zoals de vigilante groep van Guy Pearce en hoe deze opereert. De zwakke schakel van het geheel is de relatie tussen Cage en Jones. De film is gebaseerd op de intense liefde van dit koppel, waardoor Cage de opwelling voelt om in te gaan op het wraakvoorstel van Pearce. Maar het ontbreekt tussen Cage en Jones aan chemie, waardoor elke scène tussen hen gekunsteld overkomt. Hoewel Cage duidelijk op de automatische piloot speelt, blijft hij zelfs met tien procent inzet een leuke acteur om te zien. Jones brengt alle emoties met een ijzige koelheid over en slaat hiermee de plank mis. Je gaat je door haar afstandelijkheid ten opzichte van Cage zelfs afvragen of de clue is dat zij ook tot de vigilante groep van Pearce behoort. Een ijskoningin spelen werkt perfect voor Jones in haar rol van gefrustreerde huisvrouw in de tv-serie Mad Men, maar past niet bij haar personage in deze film.
Seeking Justice heeft weinig om het lijf, maar voor Cage-fans is het nog best aardig te doen. Het is zeker niet zijn slechtste film uit de reeks die hij de afgelopen paar jaar heeft afgeleverd, maar het is ook niet zijn beste. Hopelijk weet hij zijn schulden snel af te lossen, zodat hij weer kieskeuriger kan zijn in zijn projectkeuzes.
