In De Koning van de Mont Ventoux strijden vijf wielrenners in een virtuele race om de ultieme eervolle titel Koning van de Mont Ventoux. Dit jaar vindt de Tour de France voor de honderdste keer plaats en zal de top van de Mont Ventoux voor de negende keer de eindstreep zijn in een etappe van deze race. De vijf ritwinnaars Eddy Merckx (1970), Jean-François Bernard (1987), Marco Pantani (2000), Richard Virenque (2002) en de meest recente winnaar Juan Manuel Gárate (2009) volgden allen dezelfde weg naar de top, waardoor de prestaties met elkaar vergeleken konden worden in een adembenemende virtuele race.
De Koning van de Mont Ventoux is niet alleen een virtuele race, maar biedt ook een kijkje achter de schermen bij de Tour de France, dankzij het commentaar van de wielrenners zelf of het management. In de documentaire wordt door Virenque een voorbeeld aangehaald over de manier waarop de organisatie van de Tour Lance Armstrong nogal voortrok. Zo was er na de etappe op de Mont Ventoux die Virenque in 2002 won van Armstrong, voor Armstrong een helikopter beschikbaar om hem naar hotel te brengen. Virenque moest na de gewonnen etappe gewoon de file in en heeft er drie uur over gedaan om bij het hotel te komen. Ook wordt gesuggereerd dat de organisatie van de Tour Lance Armstrong altijd de hand boven hoofd heeft gehouden, ook wat betreft het dopingschandaal.
De Tour de France en doping zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Onlangs bereikte de ophef een hoogtepunt toen Lance Armstrong zijn zeven overwinningen in moest leveren, maar het dopingschandaal bestaat al sinds oudsher. Zo overleed Tom Simpson in 1967 op de Mont Ventoux door een combinatie van hitte, uitputting en vermeend amfetaminegebruik. Daardoor is er altijd een enigszins negatieve lading aanwezig wanneer een etappe de Mont Ventoux aandoet. Het overlijden van Simpson zorgde ervoor dat de dopingcontroles strenger werden. Van de vijf renners in de virtuele race zijn er drie betrokken geweest bij een dopingschandaal: Merckx, Pantani en Virenque.
Ondanks dat de achtergrondinformatie erg interessant is, draait De Koning van de Mont Ventoux om de virtuele race. De renners starten allen vanaf hetzelfde punt en vanaf dat moment worden de verschillende tourbeelden aan elkaar gesproken door Michel Wuyts en Maarten Ducrot. De montage van de oude beelden, begeleid door het commentaar van de twee verslaggevers, is knap gedaan en geven het gevoel van een echte race. De makers hebben de spanning van een wedstrijd uitstekend weten te verbeelden. Wat echter jammer is, is dat de oudere beelden van Bernard en Merckx in verhouding minder aanwezig zijn, omdat er in die tijd simpelweg minder materiaal geschoten werd.
Het is lastig te meten wie nu de echte koning is. De wielrenners vertrekken in de documentaire vanaf hetzelfde punt en dan pas gaat de tijd lopen. Maar de route die eraan voorafgaat is verschillend. De een heeft veel meer kilometers in de benen dan de ander. Daarnaast is er ook groot verschil in materiaal. Zo zijn de oudere fietsen veel zwaarder dan de nieuwe generatie fietsen. Hierover wordt wel kort gesproken, maar daadwerkelijk de virtuele wedstrijd hierop aanpassen en berekeningen doorvoeren is helaas niet gebeurd. Waardoor de vraag blijft bestaan wie nu echt de Koning van de Mont Ventoux zou moeten zijn.
Ondanks dat is het toch een spannende virtuele wedstrijd en is het op voorhand lastig in te schatten wie van de vijf titanen tot definitieve koning van de Mont Ventoux wordt gekroond. De documentaire is daarmee een fijne warmloper voor de komende beklimming van de Mont Ventoux op 14 juli aanstaande.
