Na het van special effects overlopende fiasco Battleship gaat Peter Berg met Lone Survivor terug naar de harde realiteit en brengt hij weer een werk van het niveau van The Kingdom. Ditmaal draait het om een groep Navy SEALs die in een uiterst benarde situatie terechtkomt, om het maar heel zachtjes uit te drukken.
Bij de openingscredits wordt meteen benadrukt dat SEALs niet zomaar mensen zijn. We zien stukjes van de trainingen die Navy SEALs moeten doorstaan en de boodschap is duidelijk: degenen die werkelijk een SEAL worden, zijn een soort übermenschen. Vervolgens leren we een aantal SEALs kennen, die samen gestationeerd zijn. Ze zijn niet alleen ontzettend gespierd en stoer, maar hebben ook een duidelijke onderlinge broederschap en respect voor hiërarchie.
Er komt een opdracht voor een missie binnen, naar aanleiding van informatie over de verblijfplaats van een talibankopstuk. Vier geselecteerde SEALs gaan op weg naar het dorpje waar de man gespot zou zijn en stellen zich verdekt op in een bos op de berg boven het dorpje. Een perfecte plek om te wachten tot de schemering valt, tot een groepje Afghaanse geitenherders per toeval op de SEALs stuit. Terwijl ze de herders onder schot houden, hebben de mannen drie opties om uit te kiezen: of de herders doodschieten, of ze vastbinden waardoor ze 's nachts waarschijnlijk door wolven aan stukken worden gescheurd, of vrijlaten met de grote kans dat ze meteen naar het dorp gaan om ze te verraden. Omdat ze niet kunnen leven met de eerste twee mogelijkheden, kiezen ze ervoor om de mannen vrij te laten en zich uit de voeten te maken. Voor ze het weten komen alle taliban uit het dorp achter ze aan en raken ze omsingeld. Een hevig gevecht barst los, waarbij de kans op overleven uiterst gering lijkt te zijn.
De scène waarin de mannen de keuze moeten maken of ze de herders laten leven of niet, wordt lang genoeg gerekt om de kijker ook zelf de tijd te geven om na te denken over deze moeilijke beslissing. Je ziet dat een van de herders een oude man is, een ander nog maar een kind. Ze zien er niet uit als gevaarlijke taliban, maar de kans is groot dat ze wel geaffilieerd zijn met de vijand. Executeren past echter niet bij de SEALs en daarmee kunnen de mannen hoe dan ook niet leven. Vastbinden lijkt de beste oplossing, maar ook dan zijn de mannen bang dat het nog steeds moord zal zijn. Ze doen het enige 'juiste', maar ze weten dat er harde consequenties aan verbonden kunnen zitten.
Het acteerwerk is over de gehele linie uitstekend. Mark Wahlberg, Taylor Kitsch, Emile Hirsch en Ben Foster zijn perfect gecast als de vier SEALs die zich in de benarde situatie bevinden. Daarnaast speelt Eric Bana een goede ondersteunende rol als de leidinggevende, die op afstand probeert de mannen te hulp te schieten. Wahlberg speelt de rol van Marcus Luttrell, op wiens boek de film gebaseerd is. Luttrell komt zelf ook tweemaal in beeld als lid van een andere groep SEALs. Berg heeft niet alleen de feiten zoals ze in het boek zijn opgetekend goed weten weer te geven, maar ook de onderlinge kameraadschap en trouw van de SEALs op juiste wijze in beeld gebracht. De spanning is om te snijden en houd je op het puntje van je stoel. Ook de reddingsactie die op touw wordt gezet, is behoorlijk onthutsend. In de wetenschap dat het verhaal op feiten gebaseerd is, shockeert hetgeen zich voltrekt des te meer.
De titel geeft misschien al een hint hoe het gevecht eindigt, maar dat neemt niet weg dat je met de SEALs meeleeft, terwijl ze op heldhaftige wijze proberen zich uit een onmogelijke situatie te geraken. Berg heeft een mooie film afgeleverd, die barst van de spanning, maar je ook weet te raken. Zo mag hij er meer maken.
