Daniel Radcliffe doet hard zijn best om van zijn Harry Potter-imago af te komen. Nog terwijl de succesvolle fantasyserie liep, speelde hij in een controversieel toneelstuk op Broadway, vlak erna dook hij op in een horror (The Woman in Black) en nu is hij te zien in een thriller met een homo-erotische lading, inclusief een vrij expliciete seksscène. Zijn keuzes mogen gedurfd zijn, maar dat maakt hem helaas nog geen topacteur. Als hoofdrolspeler in Kill Your Darlings lukt het hem niet om de film naar zich toe te trekken. Deels heeft dat ook met de regie te maken en deels met zijn tegenspelers.
Radcliffe steekt met name flets af tegenover Dane DeHaan, die naast een hoofdrol in Chronicle tot nu toe voornamelijk in bijrollen te zien is geweest. Kill Your Darlings zou waarschijnlijk een betere film zijn geweest als dit opkomende talent een groter aandeel in de film had gekregen. Niet alleen omdat DeHaan duidelijk de betere acteur is, maar ook omdat zijn personage interessanter is.
Radcliffes hoofdpersonage Allen Ginsberg zal misschien in het echt een intrigerend figuur zijn geweest, maar in Kill Your Darlings komt daar weinig van naar voren. Debuterend regisseur John Krokidas giet het waargebeurde verhaal over dichters uit de beatgeneration in een bekende mal: de hoofdpersoon heeft een lastige thuissituatie maar komt tot bloei wanneer hij wordt toegelaten tot zijn droomschool, waar hij al snel wegwijs wordt gemaakt door nieuwe vrienden. Een opzet die we vaker hebben gezien, zoals in... Harry Potter.
Het is een makkelijke manier om de kijker bekend te maken met de dichterswereld, maar ook een tamme, platgetreden aanpak die voor weinig prikkelende verrassingen zorgt. En dat terwijl er genoeg dramatische verwikkelingen in de film zitten. Het best komen die uit de verf rondom Lucien Carr, DeHaans personage. Net als Ginsberg een dichter die wilde breken met de gevestigde orde. En een getroebleerd persoon, met een donkere achtergrond. Alleen komt dat laatste pas tegen het einde van Kill Your Darlings naar voren. Het drama met thrillerelementen wordt dan ook krachtiger.
Jammer genoeg is de film daarvoor toch vooral een drama met een rechtlijnige, voorspelbare opzet. Veel oppervlakkiger dan hij had kunnen zijn. Met een sterke acteur in de hoofdrol zou je daar misschien minder last van hebben gehad, maar Radcliffe blijkt op momenten toch te beperkt te zijn. Niet storend slecht, maar te vlak om echt indruk te maken. Net als de film zelf eigenlijk.
