Het lijkt allemaal zo goed te gaan met het bejaarde echtpaar Isadora en Enrique. Ze hebben een leuk appartement, zorgen goed voor elkaar en nemen iedere dag braaf hun medicijnen. Maar al vroeg in Old Cats blijkt dat ze afhankelijker zijn dan ze zouden willen.
Omdat de lift defect is, staat Isadora met haar boodschappentas bovenaan de trap, maar voorbij de eerste trede komt ze niet. Dan druipt ze maar weer af, want met haar bejaarde lichaam vijf verdiepingen naar beneden klauteren, is te veel gevraagd. Gelukkig biedt Enrique aan het van haar over te nemen. Terwijl hij weg is, kan zij mooi de was doen, maar ook daarbij merkt ze dat ze niet de jongste meer is. Ze laat de kraan openstaan, doolt een tijdje verward en brabbelend door het huis, loopt de badkamer weer in en treft er een waterballet aan. Geschrokken en ontdaan wacht ze tot haar man weer terug is. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk is ze een gevangene van haar leeftijd.
En dan moet het ergste nog komen, want dochterlief komt op bezoek, en niet zomaar. Rosario en haar vriendin etaleren hun goede en integere bedoelingen, maar bespreken intussen op het toilet hoe ze de twee oudjes een hak kunnen zetten. Enrique heeft echter wel door hoe de vork in de steel steekt. Rosario wil haar moeder in een tehuis hebben en zich het appartement toe-eigenen, maar daar moet ze wel een handtekening voor hebben.
Old Cats slingert tussen een familiedrama en een zwarte komedie. De confrontatie begint vermakelijk, als Rosario opgefokt en gejaagd van de cocaïne een gezellig praatje probeert te houden, maar het contract al in haar handen heeft. Zodra duidelijk wordt dat de relatie tussen moeder en dochter waarschijnlijk al veel langer onder spanning staat, verschuift de film langzaam naar een steeds aangrijpender drama. Misschien hebben ze de problemen waarin ze verkeren voor een deel wel aan elkaar te wijten.
Dat de kijker niet direct partij kiest, komt naast het gedegen scenario door het uitstekende acteerwerk. Bélgica Castro en Claudia Celedón staan lijnrecht tegenover elkaar, maar zetten op even aangrijpende wijze de rol van gebroken en kwetsbare vrouw neer. Regisseurs Sebastián Silva en Pedro Peirano weten die twee tegenpolen continu in een stevige balans te houden.
Het is jammer dat het Chileense regisseursduo af en toe hun hand overspeelt. Ze gaan nogal opzichtig te werk in hun symboliek, als ze bijvoorbeeld het accent leggen op een sterk verouderde computer, of twee katten die in een kamer moeten worden opgesloten. Bovendien neemt het drama tegen het eind steeds theatralere vormen aan en dat komt de geloofwaardigheid niet ten goede.
Maar Old Cats is ondanks die gebreken een ontroerend drama over beschadigde familieleden en gemiste kansen. Vooral in de laatste scène wordt dat duidelijk, met een moedeloze blik waarin teleurstelling en acceptatie besloten liggen.
