Regie: Sameer Saxena | Scenario: Biswapati Sarkar | Cast: Jitendra Kumar (Meenu), Arushi Sharma (Disha), Rukshar Dhillon (Iccha), Jaaved Jaaferi (Javed), e.a. | Speelduur: 167 minuten | Jaar: 2022

In Jaadugar kruisen veel verhaallijnen over liefde, wonderen en magie elkaar in het idyllische dorpje Neemuch, vlakbij Rajasthan in India. In de verpakking van een komische voetbalfilm én een schrijnende romance weet de Netflix-film duidelijk meerdere soorten publiek aan te spreken. Ondanks de dramatische randjes en het soms warrige verhaal verschaft de Bollywoodfilm een toegankelijk en hartverwarmend inkijkje in een Indiaas dorpje, waar mensen problemen meemaken die enerzijds universeel en anderzijds onbetwijfelbaar Indiaas zijn.

'Magic Meenu' wil veel dingen in het leven, zoals goochelaar worden, zijn nieuwe vlam Disha huwen én vooral niet voetballen. Het lot dwingt hem echter het voetbalveld op om in de sporen van zijn vader te treden en in het lokale buurtkampioenschap mee te spelen. Om met Disha te kunnen trouwen eist haar vader namelijk dat het team van Meenu een wonder doet geschieden en het toernooi wint. Meenu begint vastberaden aan deze moderne queeste, en weet nog verrassend vaak zijn magische trucjes in te zetten op het veld.

De ruggengraat van de film is de droom van elk team in de kelderklasse: eenmaal de sterren van de hemel spelen en kampioen worden. Meenu's teamleden zijn grappige en sympathieke belichamingen van deze droom, maar het gekke is juist dat Meenu buiten de boot valt als ontzettende zak. In een film met exclusief sterke en ambitieuze vrouwen op beeld is zijn behandeling van hen namelijk abominabel slecht.

Ondanks de charmante en karakteristieke Bollywoodliedjes over de liefde die langskomen, maakt Meenu er keer op keer een potje van. Zijn doel lijkt enkel te bestaan uit scoren, en logischerwijs wordt hij in de film uitgemaakt voor stalker (wat hem er niet van weerhoudt om op te komen dagen onder Disha's balkon op een olifant). Gelukkig leidt dit overdadige haantjesgedrag niet tot het gewenste effect, maar laat de film hem keer op keer komisch op zijn plaat gaan. Meenu leert zo gedurende de film niet alleen beter voetballen, maar ook waar de persoonlijke grenzen van een ander liggen.

Het zijn grote thema's die langskomen, waar kijkers uit elk land zich in zouden moeten kunnen vinden. Veel cultuurspecifieke grapjes gaan helaas langs internationale kijkers heen, maar door de kleurige en indringende weergave van het alledaagse Indiase leven hoeft dat geen probleem te zijn. De vele kanten van het land worden getoond op toegankelijke wijze en maken de vanzelfsprekendheid duidelijk die bestaat rondom opvattingen over klasse of de positie van de vrouw. En op slimme wijze weet de film het toch zo te spelen dat juist de gemarginaliseerde groepen eindigen als de 'winnaars' van de film.

De kern van Jaadugar ligt uiteindelijk niet bij scoren maar bij winnen, en daarvoor hoef je niet op de eerste plaats te staan. Veel personages krijgen de kans hun droom werkelijkheid te zien worden, en dat gebeurt soms overvloedig en een tikje zoetsappig. Het is ideaal voor een vermakelijke feelgoodfilm, waarin toch grotere thema's een gepaste plaats vinden tussen alle Indiase straatjes, liedjes en voetbalwedstrijden.

Jaadugar is te zien bij Netflix.