Liefhebbers van hedendaagse romkoms hebben het niet makkelijk. Ze verdragen slecht acteerwerk, onrealistische dialogen en uitgekauwde concepten in ruil voor gegarandeerd gezwijmel, ongecompliceerd vermaak en hier en daar iets extra's, zoals bijvoorbeeld een danswedstrijd. Een titel als Swing Into Romance roept de verwachting op van spetterende dansscènes en/of hilarische slapstick op de dansvloer op, maar dit komt helaas niet echt uit de verf. Ook andere traditionele genre-elementen zijn ondermaats, of beter gezegd, uit de maat.
Wat wel verwacht mag worden van een romkom zijn een aantrekkelijke hoofdpersonen om bij weg te dromen. Huiselijke Christine heeft zeker de ideale girl next door-uitstraling en persoonlijkheid voor wie er van houdt, maar danspartner Matthew valt vies tegen. Goed, niet elke romkom hoeft de nieuwe Hugh Grant te lanceren. Maar deze droomprins heeft niet eens een pak dat goed zit. Hij zit letterlijk niet goed in zijn rol als stadse man die in een klein dorpje een nieuw leven voor hem en zijn dochter probeert op te bouwen.
Wie gezien de periode waarin Swing Into Romance op Netflix verschijnt denkt dat dit één van de vele Kerstfilms moet zijn, komt bedrogen uit: de film komt uit 2023 en vrijwel elke locatie hangt vol met wat Halloweendecoraties lijken te zijn. In elke scène zijn oranje pompoenen en herfstbladeren aan slingers overmatig aanwezig, en zelfs ondersteund door allerlei andere oranje dingen, tot Christines oogschaduw aan toe. Het leidt af en irriteert, genoeg om zelfs een Hollander een hekel aan onze nationale kleur te doen krijgen.
Christine wil een danswedstrijd winnen om met het prijzengeld het bedrijf van haar ouders te redden. Niet erg origineel, maar een bewezen concept. Het verhaal komt moeizaam op gang, vooral door slecht acteerwerk en gebrek aan grappen. Echter, de sporadische dansmomentjes en de wedstrijd in het vooruitzicht beloven wat. Maar uiteindelijk wordt er toch net wat te weinig gedanst, en wordt er meer... getuinierd. Wellicht was het script zo begonnen maar besloot de producent een andere kant op te gaan? Een bloem-gerelateerde titel had toch evengoed kunnen werken.
Hoewel hoofdrolspelers Danica McKellar en David Haydn-Jones het nog enigszins geloofwaardig weten te maken dat ze het gezellig hebben samen, is de romantiek niet echt voelbaar. Wanneer Christines ex komt opdagen om roet in het eten te gooien, en kijkers klaar zitten om boe te roepen en popcorn naar het scherm te gooien, blijkt deze zo knap te zijn dat Matthew er bij verbleekt. De popcorn zal eerder uit de mondjes vallen. Dit doet het toch al middelmatige verhaal geen goed. Gelukkig blijkt hij al gauw, geheel volgens romkomtraditie, een arrogante eikel te zijn.
Christine legt Matthew uit dat een goede danser vooral plezier heeft. En het lukt zowaar dit in de film naar voren te brengen. De ex danst bijvoorbeeld beter, maar zonder bezieling, en met een zelfingenomen uitstraling. Terwijl Christine en Matthew wat vrolijk lachend rondhuppelen. Dat is uiteindelijk toch leuker om te zien, zeker gezien het genre. Maar wat meer slapstick was hier zeker op zijn plaats geweest.
De langverwachte danswedstrijd waarmee wordt afgesloten is uiteindelijk toch best mooi, al is het alleen al omdat Christine een blauwe glitterjurk draagt in plaats van het gevreesde oranje. Echter, de scène is wel compleet gejat van een bekende dansfilm. Een zeer populaire dansfilm, dat wel, dus voor de fans van gerecyclede concepten misschien juist fijn. Maar of dit nu de hele film de moeite waard maakt om te kijken? Nou, nee. Wellicht dat een eventueel vervolg met de titel Grow Into Romance en een knappere vent met betere outfit soelaas biedt.
Swing Into Romance is te zien bij Netflix.
