'Untold: Sign Stealer': clubliefde of competitievervalsing?
Recensie

'Untold: Sign Stealer': clubliefde of competitievervalsing? (2024)

Een geobsedeerde American footballfan leidt zijn favoriete team op discutabele wijze naar glorie.

in Recensies
Leestijd: 2 min 57 sec
Update:
Regie: Micah Brown | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2024

Hoewel Untold: Sign Stealer even lijkt te gaan over een omstreden onderdeel van American college football, blijkt het vooral te gaan over een man: Connor Stalions. Hij was de assistent coach van het footballteam van Michigan University, dat het afgelopen seizoen domineerde op het veld en daarbuiten de gemoederen bezig hield. In Untold: Sign Stealer zien we hoe een man die van kinds af aan geobsedeerd is met de plaatselijke footballclub zo doorslaat in zijn clubliefde dat hij als assistent coach het verloop van het hele seizoen naar zijn eigen hand zet. Is het een blijk van clubliefde of een geval van competitievervalsing?

Sign stealing is een bekend fenomeen in American college football. In tegenstelling tot de professionele variant is het de sport die op universiteiten wordt gespeeld niet toegestaan om tactieken door te seinen via een microfoon. Hierdoor zijn er speciale aanvalscoördinatoren aangesteld, die de tactieken doorseinen via gebaren. Stafleden zoals Connor Stalions hebben de taak om deze gebaren van de tegenstander waar te nemen en te ontcijferen, zodat het team hierop kan anticiperen. Een methode die is toegestaan volgens de NCAA, de American college footballbond. Het is echter niet toegestaan om naar de wedstrijden van concurrenten te gaan om hun signalen alvast te bestuderen.

Daar wordt Connor van beschuldigd. Hij zou op eigen houtje naar andere wedstrijden zijn gegaan, om daar kennis op te doen over tactieken van toekomstige tegenstanders. Volgens de wet is dit het enige feit waar hij zich schuldig aan heeft gemaakt. Maar de zaak werd zodanig overgenomen door de media dat er een nationale discussie ontstond over de eerlijkheid van het seinstelen, met Connor als zondebok voor al deze gevallen.

Qua objectiviteit laat de film steken vallen. Een groot deel van het begin wordt gebruikt om sympathie op te wekken voor Connor. Met videobeelden uit zijn kindertijd leren we over zijn jeugd. Zijn voorliefde voor het team van Michigan wordt zodanig geromantiseerd dat het moeilijk is om niet meegevoerd te worden in zijn enthousiasme. Verder worden de aanklagers van Connor als schurken gepresenteerd, ondanks dat ze recht van spreken hebben. De NCAA wordt compleet afgeslacht door de film. De organisatie wordt meermaals belachelijk gemaakt, zonder dat er een weerwoord komt van iemand die de NCAA vertegenwoordigt.

Het schandaal werd op een gegeven moment zo groot dat mensen vanuit allerlei disciplines zich er mee gingen bemoeien. Dit is te merken aan wie er allemaal zijn geïnterviewd voor deze documentaire. Een duidelijk patroon hierin is dat de makers van de serie de flamboyantere sprekers meer naar de voorgrond schuiven. De wat formelere interviews komen niet veel aan bod. Dit resulteert in een rommelige ophoping van feiten en meningen die moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Ook wekt het irritatie op, om constant enorm expressieve mensen te zien praten over serieuze zaken. Wellicht is dat nou eenmaal de Amerikaanse standaard.

Het verloop van Untold: Sign Stealer loopt synchroon aan het afgelopen footballseizoen. Een kijker met een hart voor sportdocumentaires heeft hieraan genoeg om geïnteresseerd te blijven in het einde van de serie. Wordt Michigan nationaal kampioen of niet? Ook de ervaringen van de spelers uit het team dragen goed bij aan deze spanningsboog. Met deze interviews krijgen we een inkijkje in hoe zij deze roemruchtige tijd beleefden. Zij bleven maar winnen, terwijl het in de pers alleen maar over Connor Stalions ging. De spelers vertellen ons hoe ze al deze schandalen omzetten naar motivatie, wat uiteindelijk leidde tot een goed seizoen.

Untold: Sign Stealers is te zien bij Netflix.