In de meest achtergelegen straatjes en buurten van Bangkok heerst armoede. Mensen leven in erbarmelijke omstandigheden waardoor ze tot uitersten gedreven worden. Het is een wereld die velen onbekend is, maar in RedLife pijnlijk en zonder filter naar voren wordt gebracht. Hoe ga je als jongvolwassene om met de schrijnende ongelijkheden in de wereld? Is er plek voor liefde en ontdekking? Of zijn de armen gedwongen gebonden aan een leven van ellende? Allemaal vragen die voorbij komen in deze intense portrettering van het leven in Bangkok.
RedLife volgt Ter, een jongeman die door middel van criminaliteit aan geld probeert te komen. Hij woont samen met zijn vriendin die door de armoede de prostitutie in moet. Ter kan hier maar moeilijk mee omgaan, waardoor zijn situatie steeds uitzichtlozer wordt. Ook het leven van Som gaat niet over rozen. Haar alleenstaande moeder heeft het extreem moeilijk met het geld ophoesten voor de kosten van school. Ook zij zit in de prostitutie om dit toch te verwezenlijken. Som kan maar moeilijk omgaan met het leven van haar moeder en probeert daarnaast bij haar rijkere vrienden te horen.
RedLife schetst meedogenloos een uitzichtloze, radeloze situatie. De levens van ieder in de film zijn enorm neerslachtig en bij tijden moeilijk om naar te kijken. Hierdoor kan de film een heftige zit zijn en komt de inhoud extra hard binnen, wat de film goed doet en tot een krachtig statement maakt.
Toch is het jammer dat er vaak in herhaling gevallen wordt en er juist bij belangrijke momenten in RedLife te gehaast gehandeld wordt. Vooral in de eerste helft van de film komen bepaalde elementen van de verhaalvertelling veelvuldig voor waardoor de boodschap al lang duidelijk is, maar er toch op door gehamerd wordt. Maar ondertussen komen doorslaggevende momenten in de emotionele reis van zowel Ter als Som slechts in een enkele scène voorbij, zonder verdere uitwerking. Met deze rare keuze laten de filmmakers toch wat steken vallen.
Desalniettemin halen de acteurs het maximale uit deze korte momenten en maken ze invoelbaar. Vooral Thiti Mahayotaruk als Ter brengt de schrijnende situaties perfect over. De emoties die alle ellende met zich meebrengen zijn goed geschreven én goed uitgewerkt door de acteurs. Met een gelaagdheid die zeldzaam is in films als deze wordt er gekeken naar liefde, masculiniteit en status in een wereld van de uitzichtloze armoede.
Helaas is RedLife bij tijden wat rommelig. Sommige subplots spelen eerst een grote rol om later geheel te verdwijnen zonder verdere toelichting. Hierdoor blijven er wat open eindes. Ook zit er een onaangekondigde tijdsprong in die slechts tussen neus en lippen in een dialoog wordt genoemd. Een extra vreemde keuze omdat er ook niet wordt toegelicht wat er precies in de tijdsprong gebeurt, vooral met de psyche van de personages, maar wel van impact lijkt te zijn op het verhaal.
Door deze rommeligheid voelt RedLife onsamenhangender aan dan nodig. Gelukkig maken de acteerprestaties, de rauwe sfeer en de continue voelbare spanning veel goed. Daardoor ontstaat een onderbuikgevoel dat er iets mis zal gaan. Dit is bijzonder goed overgebracht. Uiteindelijk is RedLife een ongemakkelijke trip naar de meeste nare hoekjes van Bangkok die het nemen waard is.
RedLife is te zien bij Netflix.