[b]De kindertijd is de tijd van fouten maken, groeien en de wereld stukje bij beetje leren kennen in de veilig beschutte bescherming van het ouderlijk huis. Voor de kinderen van Fara en Daniel Bellinga is dit ouderlijk huis allerminst beschut, aangezien ze elke dag worden gevolgd door hun ouders' camera voor de familievlog, die elke dag op YouTube belandt. De familie Bellinga is inmiddels ook op het grote doek te zien in twee films van net aan een uur per stuk. Gebaseerd op de kwaliteit van deze tweede film, is die geringe speelduur maar goed ook.[b]
Lucilla, Luan, Luxy en Lucius Bellinga gaan met hun ouders op vakantie naar Frankrijk, maar vader Daniel heeft tijdens het golfen vijfduizend euro verloren bij een weddenschap en dus hebben ze geen geld meer om op vakantie te gaan. Buurvrouw Bets en Luca, de hulprobot van de Bellinga's en huishouder van hun villa, verzinnen een plan om het geld terug te verdienen, terwijl Daniel zijn familie moet bezighouden totdat dat zover is. Het is bijzonder dat de scenarioschrijver niet ontslagen is, want dit plot heeft natuurlijk geen enkele logische fundering.
Het is Martijn Koevoets enigszins vergeven, aangezien het bij zo'n korte film meestal een beetje logisch gehannes vereist om de personages te krijgen waar de schrijver wil dat ze belanden. Als de familie belandt op een boerderij of een camping zonder gasten, krijgt de film even een klein piekje in kwaliteit. In tegenstelling tot de gehele familie Bellinga, zijn de mensen die de andere personages spelen wel degelijk acteurs. Buurvrouw Bets haalt bijvoorbeeld het niveau van haar subplot omhoog met haar prima acteertalenten. Het mag niet de beste rol van haar carrière genoemd worden, maar het is in ieder geval beter dan de familie.
Daniel en Fara Bellinga komen heel ongemakkelijk en onnatuurlijk over. Dit komt doordat beiden, maar vooral Fara, moeite hebben met de juiste intonatie vinden voor hun teksten. Hierdoor hebben hun uitspraken of net te weinig of juist veel te veel energie. Daarnaast neemt het verhaal, dat van Daniel verwacht dat hij zo stom is om vijfduizend euro te verwedden, de personages natuurlijk niet heel serieus.
Alleen de kinderen zijn af en toe nog te doen. De twee die we te zien krijgen dan, want Luxy en Lucius hebben niet meer dan een minuut schermtijd en geen enkel woord te zeggen. Het is onduidelijk of het is omdat ze niets anders kennen dan dat ze gefilmd worden of omdat Luan en Lucilla daadwerkelijk wat acteertalent hebben, deze twee zijn soms werkelijk vermakelijk en hun enthousiasme komt goed over. Als het script daadwerkelijk iets zinnigs van ze verwacht stort het kaartenhuis echter een beetje in, aangezien hun dialogen dan enorm gemaakt klinken.
Het hoofdplot met de familie is niet fantastisch en het subplot van Bets in het huis van de Bellinga's is dat ook niet, maar het subplot is in ieder geval nog een beetje grappig. Bets en Luca hebben een paar leuke terugkerende grappen en de wanhopige pogingen van Bets om genoeg geld te verdienen voor de vakantie van de Bellinga's zijn enigszins creatief en origineel. Daarnaast zijn twee liedjes die gezongen worden in de film ook vernieuwend op visueel vlak omdat ze montagetrucjes van muziekvideo's gebruiken of omdat de choreografie goed opgevolgd wordt.
De sets zijn minimaal, gezien het geringe budget, maar zien er wel mooi uit. Vooral het huis is van binnen en van buiten zeer gelikt. Ook wordt de boerderij waar ze langs lopen zeer mooi neergezet, waarbij het vast niet toevallig is dat de Nederlandse vlag van onder gefilmd wordt en daardoor met een beetje fantasie ondersteboven gehangen lijkt. Al deze sets worden beschenen door fel zomerzonlicht. Het verlangen naar de zomer wordt dus met De Bellinga's: Vakantie op Stelten zeker opgewekt. Het verlangen naar een betere film helaas ook.
De Bellinga's: Vakantie op Stelten is te zien bij Netflix.