Regie: Jamie Roberts | Speelduur: 86 minuten | Jaar: 2023

Vjeran Tomic, in eigen woorden een stuk tuig, wordt in zijn eigen documentaire gepresenteerd als een dief van de rijken, een Franse Robin Hood zogezegd. Zijn bijdrage aan de mensheid is niet niks: de grootste kunstroof in de Franse geschiedenis. In 2010 verloor het Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris vijf kostbare schilderijen aan hem met een totaalwaarde boven de 100 miljoen euro. Vjeran Tomic : L'Homme-araignée de Paris faciliteert de egotrip van Tomic door hem uit de doeken te laten doen hoe hij het heeft geflikt, maar achter zijn grootspraak schijnt door hoe hij de speelbal was van grotere machten.

Hoogstpersoonlijk komt Tomic in de documentaire zijn levenspad toelichten, met als hoogtepunt de grandioze kunstkraak. De vijfenvijftigjarige boef komt soms net iets te goed uit zijn woorden, wat een goed afgewerkt script lijkt te verraden. Daarin wordt hij neergezet als een man van principes, maar zijn daden doen anders geloven. Zijn tijd als inbreker herinnert hij zich als een groot feest met veel en vies geld, besteed in de duurste restaurants en in de meest foute clubs. Maar vrienden om zijn succesverhalen mee te delen had hij weinig.

Om een luisterend oor te vinden voor zijn opschepperij zocht hij destijds het gezelschap op van dakloze Guillaume, maar gelukkig heeft hij nu een heel filmteam. De documentaire behandelt netjes de afwikkeling van de museuminbraak volgens het strakke stramien van de Netflix-documentaire. Het ondersteunende beeldmateriaal, inclusief dramatische reconstructies, is grotendeels lui en goedkoop gefilmd met stand-ins. Verwarrend wordt het al helemaal als Tomic in eigen persoon verschijnt in dezelfde Parijse wijken met dezelfde lantaarnbelichting.

Op straat is de blik van Tomic altijd gericht naar boven, op zoek naar ramen om doorheen te klimmen. Zelf durft hij het niet meer aan, maar de documentaire kan het verzetje wel gebruiken wanneer een freerunner met een bodycam zijn leven waagt. Dezelfde angstaanjagende routes worden afgelegd over de Franse daken die Tomic in zijn tijd trotseerde. Als 'l'Homme-araignée de Paris' (oftewel de 'Spider-Man') kon hij zo inbreken bij de steenrijke bewoners van het zevende arrondissement en hun waardevolste juwelen en kunstvoorwerpen meenemen.

Pas wanneer het politieonderzoek start kan de kijker van Vjeran Tomic : L'Homme-araignée de Paris ontsnappen aan de bewijsdrang van Tomic. De documentaire gaat graag met de praatzieke dief mee in zijn anekdotes, maar licht gelukkig via andere perspectieven ook toe hoe aanzienlijk de rollen waren van kunsthandelaar Cortez, medeplichtige Birn en vooral dom geluk. Hoe het zover heeft kunnen komen is een interessant kroegverhaal, maar overstijgt nooit de aantrekkingskracht van de krantenkop: 'De grootste kunstkraak van Frankrijk, te wijten aan een kapot alarmsysteem.'

Vjeran Tomic: L'Homme-araignée de Paris is te zien op Netflix.