Het concept dat aan de basis ligt van Der Parfumeur is zo intrigerend dat het enorm teleurstellend is dat de Duitstalige film er niet in slaagt een gevoel van nieuwsgierigheid op te wekken. Deze misdaadthriller, gebaseerd op het boek Das Parfum van Patrick Süskind, springt van hot naar her, waardoor je aan het einde hoopt dat er een parfum voor vergetelheid bestaat.
Het verhaal volgt detective Sunny, die niets kan ruiken. Aan de andere kant van het spectrum staat een parfummaker, genaamd Dorian, die een liefdesparfum wil creëren. Om zijn doel te bereiken, vermoordt hij vrouwen en verwijdert hun zweetklieren, zodat hij feromonen kan gebruiken voor zijn ultieme parfum. Als Dorian zijn werk heeft voltooid, blijkt al snel dat het een mislukking is. De geur maakt niet verliefd, maar wekt vleselijke verlangens op. Lust staat niet gelijk aan liefde.
Desalniettemin besluit Sunny, nadat ze door Dorians lab is gegaan, het parfum bij haar te houden. Waarom? Omdat ze er daarmee voor kan zorgen dat ze niet wordt verlaten door Juro, die behalve haar collega ook haar minnaar is. Wanneer Sunny de geur opdoet, trekt de geur Juro seksueel naar haar toe. Wanneer de geur uitwerkt, krijgt Juro twijfels en wil hij weer bij zijn vrouw en kinderen zijn. Kortom, Sunny en Juro zijn gedoemd om te mislukken.
Sunny maakt twijfelachtige, hebzuchtige keuzes. Ze gebruikt het parfum wanneer Juro's familie hem bezoekt. Ze rukt hem letterlijk weg van zijn vrouw. Sunny zoekt Dorian niet om hem te arresteren, maar om hem te gebruiken om haar reukvermogen terug te krijgen. Dit personage is zo eenzaam dat ze vasthoudt aan een waanvoorstelling. Ze is egoïstisch genoeg om een man in de val te lokken en zijn huwelijk te vernietigen als dat betekent dat ze een partner heeft. Zelfs als ze daarvoor hulp moet vragen aan een moordenaar.
Dorian is slachtoffer van een jeugdtrauma. Zijn lichaam produceert sinds zijn geboorte een stinkende geur, die zo erg is dat zelfs zijn moeder hem niet kon verdragen. Je kunt je alleen maar voorstellen hoe moeilijk zijn jeugd was. In bepaalde opzichten lijken Sunny en Dorian op elkaar. Beiden zijn verdrietig en willen dat iemand van hen houdt. Ze hebben allebei vrienden, maar de band die ze met hen delen is op zijn best oppervlakkig. Sunny's relatie met Juro is gebaseerd op seks, terwijl Dorian zijn partner in crime Rex beschouwt als muze of assistent.
De personages in Der Parfumeur zijn dusdanig introvert dat is gekozen om een voice-over alles aan elkaar te laten praten. Hiermee worden de gedachten van de personages overgebracht en de kijker aan het denken gezet, maar de verteltechniek ontneemt de film elke vorm van plezier. Deze wordt hiermee zo koud als een seriemoordenaar.
Regisseur en scenarist Nils Willbrandt heeft daarmee een film gemaakt die zo teruggetrokken en neerslachtig is dat hij geen gevoelens overbrengt. De aanblik van dode lichamen roept geen angst of afschuw op en de beweegredenen zorgen niet voor enige mate van begrip. Als kijker word je zodanig buiten de film geplaatst dat je deze enkel van een afstand kunt observeren. Nooit word je echt in het verhaal meegezogen.
Er gebeuren veel dingen die de film wel erg goed uitkomen. Zo is er een moment waarop Sunny haar pistool laat vallen, waarna ze het zonder enige verklaring in een volgend shot weer in haar hand heeft. Ook de spirituele verbinding tussen Sunny en Dorian is er zomaar, zonder verdere uitleg. Hij voelt niet alleen dat ze nog leeft, maar is ook in staat om een ketting te vinden die door haar is begraven terwijl ze helemaal alleen was. Deze onverklaarbare band is niet goed uitgewerkt en voelt daardoor halfbakken aan.
In feite geldt dat voor de hele film. Er zijn rare tijdssprongen en van sommige scenes kun je je hardop afvragen waarom ze erin zitten, zoals bij het subplot van een jonge jongen voor wie Sunny als reddende engel wil fungeren. Ook worden bepaalde vragen niet beantwoord. We moeten bijvoorbeeld maar gissen naar de reden waarom Rex zo chaotisch en paranoïde is. Visueel is Der Parfumeur prima, maar geen van Willbrandts ideeën komt over op de kijker. Die kan dus beter gaan voor de miniserie Perfume, die ook via Netflix te zien is.
Der Parfumeur is te zien bij Netflix.