Op het platteland van Oost-Duitsland tegen het einde van de Koude Oorlog woont een simpele familie. Maria, de vriendin van zoon Johannes, is bij hen ingetrokken omdat haar moeder niet goed voor haar kan zorgen. Maria lijkt gelukkig, maar daar begint ze aan te twijfelen als ze een vreemde connectie voelt met een lokale boer genaamd Henner.
Aan het begin wordt de kijker verwelkomd met een heerlijk nazomerse atmosfeer. Het warme, goudgele kleurenpalet geeft in combinatie met de ruime open vlaktes van het Duitse platteland de omgeving meteen karakter. De beelden zetten goed de toon en maken de film aangenaam om naar te kijken. De introductie van Maria, Johannes en de familie sluit goed aan bij de symboliek van deze omgeving: open, warm en uitnodigend.
Het eerste halfuur is traag, maar werkt toe naar de rest van het verhaal. Nadat Maria voor het eerst bij Henner is langsgegaan lijkt er iets te veranderen. Ondanks dat hij twee keer zo oud is als Maria, ontstaat er een band tussen de twee. Als de vonk echt overslaat valt de film echter al snel in herhaling.
Het uur dat volgt biedt een constante herhaling van scènes waarin Maria probeert zich met haar moeder te verzoenen, Johannes gelukkig te houden en haar eigen lust te bevredigen. Eerst zorgt het voor interessante ontwikkelingen, maar al snel wordt de film eentonig. Pas rond de climax komt het tempo terug.
Dat de relatie tussen Maria en Henner problematisch is wordt opmerkelijk genoeg niet door de film benoemd. Maria is een jong meisje dat zichzelf aan het onderzoeken is, terwijl Henner een welbekende womanizer is. Hoewel Henner het Maria herhaaldelijk duidelijk probeert te maken dat hij niet goed voor haar is, raken de twee alsmaar meer verwikkeld in hun vurige, gepassioneerde relatie.
Echter, steeds weer blijkt die relatie giftig te zijn. Henner toont keer op keer gewelddadige en manipulatieve trekjes, maar in het kader van de romantiek worden die afgedaan als spannend. Tot het einde wordt de affaire te veel geromantiseerd. In plaats van Maria langzaam maar zeker zichzelf te laten ontdekken en haar als persoon te ontwikkelen wordt haar hele personage gevormd rondom de seksueel gefrustreerde veertigjarige boer.
De historische setting is een pretentieuze metafoor voor de verboden verhouding. De film speelt zich af rond rond de tijd van de val van de Berlijnse Muur, wat een hereniging van twee tegenpolen symboliseerde. Zo is ook de connectie tussen Maria en Henner. De onbesproken band tussen de twee is als een muur en pas als die muur wordt neergehaald kunnen ze eindelijk samen zijn.
Ondanks de sterke opzet, het goede acteerwerk en de prachtige beelden is Irgendwann Werden Wir Uns Alles Erzählen een tegenvaller. De film heeft moeite om daadwerkelijk progressie te maken met het verhaal en de personages. Dat is jammer, want de waanzinnig getalenteerde cast is daardoor verspild. Met een sterker script of een betere regie had Irgendwann Werden Wir Uns Alles Erzählen een effectieve tragedie kunnen zijn. Nu ligt er helaas een goede film begraven onder een hoop slecht doordacht melodrama.
