Het is niet eerlijk om als recensent een lage waardering te geven aan een film die is gemaakt voor een andere doelgroep. Een jonge criticus moet zich kunnen verplaatsen als de film over ouderen gaat, een veertigplusser moet terug kunnen grijpen op eigen puberervaringen bij het zien van een tienerfilm. De technische aspecten zijn echter tijdloos en die moeten ook in acht genomen worden. De eerste helft van deze recensie is daarom geschreven vanuit de doelgroep, de tweede vanuit een volwassener perspectief.
Abby laat haar vader en haar gokleven achter zich om een frisse start te maken op een college in Sacramento, waar gelukkig ook haar beste vriendin is. Op de eerste dag maakt ze al kennis met Travis, een getatoeëerde spierbundel met een passie voor vechten - totaal niet Abby's type, maar er is enige aantrekkingskracht. Travis houdt aan maar zo makkelijk geeft Abby zich niet gewonnen. Haar verleden helaas ook niet.
Volgens IMDb is dit een romantische dramafilm, maar dat is simpelweg niet waar (net als de beloofde speelduur van honderdvijf minuten trouwens): Beautiful Disaster is een absolute komedie, helemaal in dit tijdsbeeld maar in die typische zorgeloze stijl van de jaren tachtig. Het is verre van logisch en erg oppervlakkig, maar het is allemaal te vermakelijk om daar bij stil te staan.
Abby en Travis hebben zichtbare chemie. Met zijn knappe koppie zullen jonge meiden makkelijk kunnen giechelen om alles wat hij zegt, en de actrice die Abby speelt (Virginia Gardner, uit Fall en Halloween) heeft iets weg van Reese Witherspoon; humor ligt haar wel. En de grappen komen in overvloed, ook al zijn ze zo plat als een dubbeltje. Travis heeft een ochtenderectie en Abby heeft toevallig net een droom dat ze een katje aan het aaien is. Dat dus.
Piemelhumor lijkt dan ook de smaak te zijn van regisseur Roger Kumble, die eerder uiterst vermakelijke oppervlakkige komedies met een dosis romantiek maakte, zoals Cruel Intentions en The Sweetest Thing. Toen Kumble het boek met de gelijknamige titel onder ogen kreeg was hij vast van mening dat Beautiful Disaster praktisch voor hem gemaakt was.
Zodra Abby's verleden om de hoek komt kijken, krijgt het verhaal ook nog even een spannend staartje. Het is best een grote ommekeer omdat het plot al zo verankerd was in het collegeleven aan de westkust, maar het kan net door de beugel omdat Travis en Abby's beste vriendin er ook bij betrokken zijn. In het echt is het niet eens de VS, want de hele film is gedraaid in Bulgarije., onder andere te zien aan de straat die niet van asfalt is, maar van kinderkopjes.
Beautiful Disaster is niet het meest verstandige voorbeeld voor jonge kijkers. De film geeft een positieve draai aan vallen voor iemand op basis van niks anders dan fysieke aantrekkingskracht, harde klappen incasseren is cool, een man krijgt zijn zin als hij maar lang genoeg blijft aandringen, een man mag met een ander in bed duiken maar heeft het recht boos te worden als een vrouw op haar telefoon berichtjes krijgt van een andere man, en Abby en Travis nemen ook nog even een flinke teug van een wodkafles voordat ze achter het stuur kruipen.
De toon van veel dialogen slaat nergens op. De twee kennen elkaar net maar praten vaak alsof ze elkaar al jaren kennen. Abby zegt op een gegeven moment "You don't even know me", en Travis antwoord "That's not true". Enkele seconden daarvoor zei hij nog "Who are you" om aan te geven dat hij haar persoonlijkheid niet kan peilen. Kort daarna vernielen ze het interieur van een hotelkamer waarbij onder andere het geluid van een krijsende kat te horen is.
Gezien door twee verschillende brillen komt Beautiful Disaster net uit op een voldoende. Hij is superoppervlakkig, onlogisch en onverstandig, maar hoe dan ook amusant en grappig. De titel slaat ergens anders op, maar is ook van toepassing op de film zelf.
