Sport is heel vaak best saai, maar dat hoort er een beetje bij. Sportfans nemen het allemaal voor lief in de wetenschap dat het 'echt' is. Wie wil dat de underdog altijd in de laatste minuut het winnende punt maakt, kan beter Netflix opzetten. Daar staat nu een nieuwe documentaire over een matchfixing-schandaal in cricket, dat rond de eeuwwisseling de bevolking van India opschudde. Kartonnen hoofden van spelers werden op straat verbrand. Toch is Caught Out: Crime. Corruption. Cricket. saaier dan de sport. .
Vreemd genoeg maken matchfixers weinig home-video's van hun hobby en dus is de documentaire vrijwel volledig aangewezen op reconstructie-scenes. De betrokkenen springen zelf door hoepels en kijken een keer peinzend uit een autoraam of lopen een heel lange trap op. De spanning komt voornamelijk van dramatische muziek en de schokkende onthullingen die in dat betekende typmachinelettertype worden uitgetikt.
Aanvankelijk is er groot ongeloof onder de bevolking dat hun favoriete crickethelden besmeurd zouden zijn, en moeten de journalisten echt hun best doen met spy-camera's en undercover-operaties. De spanning die daarbij komt kijken, ebt echter weg zodra het hek van de dam is en de instanties het onderzoek overnemen. Spelers zijn schuldig. Spelers ontkennen en liegen in een TV-interview. Spelers krijgen het bewijs te zien en besluiten toch te bekennen. Klaar. De anekdotes om dit alles kleur te geven zijn schaars.
De precieze reconstructie van het crimineel onderzoek is daarom niet bijster interessant, ook omdat op het einde blijkt dat, hoewel gokken in India verboden is, matchfixing op de een of andere manier niet strafbaar is. Dan komt de documentaire veel te laat nog met de suggestie van een twist; al het bewijs is indirect en alle spelers zijn teruggekomen van hun bekentenissen. Zouden ze het misschien toch niet gedaan hebben? Het antwoord: Ze hebben het wel gedaan.
Veel meer antwoorden krijg je niet, terwijl er vragen genoeg zijn. Er wordt kort verteld dat bookmakers talentvolle spelers al jaren scannen voor zwakke plekken om ze om te kopen, maar wat motiveert een speler nou om het te doen? Of: Hoe wijdverbreid was matchfixing nou echt en hoe ontstond die zwijgcultuur? Is matchfixing sindsdien met wortel en al uitgeroeid? De forensische invalshoek alleen levert hier te weinig op.
Het is flauw te focussen op wat er niet is, maar Caught Out: Crime. Corruption. Cricket. gaat gewoon niet goed om met het beschikbare materiaal. Helemaal op het einde blijkt een van de klokkenluiders, de excentrieke Manoj Prabhakar, zelf een van de omgekochten te zijn. Hij werkte dus mee aan een undercoveroperatie om een onschuldig iemand erbij te lappen, terwijl hij zelf schuldig was. Het wordt vlak voor sluitingstijd nog even in het hok gegooid. Als hier nou daadwerkelijk iets mee gedaan werd, hoefde de spanning tenminste niet allemaal te komen van amateurtoneel en opzwellende strijkers.
Caught Out: Crime. Corruption. Cricket is te zien bij Netflix.