De opening van 8 Years bevat een tafereel dat je nooit in het echte leven meemaakt maar enkel in films ziet: twee mensen lijken elkaar voor het eerst te ontmoeten, maar kort daarna blijkt dat ze elkaar al langer kennen en dus maar deden alsof. Deze scène roept de vraag op voor wie ze dit toneelstukje eigenlijk opvoerden, vooral omdat niemand anders in de buurt was. Waarschijnlijk dus enkel voor de kijker, maar wat heeft die eraan enkele minuten op het verkeerde been te worden gezet?
In 8 Years blijkt de 'ontmoeting' van de twee mannen, José en David, een soort reconstructie van hun eerste kennismaking acht jaar eerder die resulteerde in een lange relatie. Alleen wordt het origineel pas helemaal aan het einde van de film getoond, waardoor de kijker weinig handvatten heeft om de scène te duiden. Het is vooral frustrerend omdat 8 Years juist gaat over het weerzien van deze twee mannen. Ze ontmoetten elkaar ooit op het Canarische eiland La Palma en hebben afgesproken daar een maand samen door te brengen om hun recentelijk gestrande relatie een nieuwe kans te geven.
En dat maakt deze opening zo vreemd. Want er valt narratief een hoop te doen met hoe twee exen elkaar begroeten. Geven ze elkaar gepassioneerd een kus, een enthousiaste omhelzing, een voorzichtige handdruk? Is het weerzien ongemakkelijk of voelt het samenzijn volledig als vanouds? Allemaal intrigerende mogelijkheden die een regisseur en de acteurs kunnen verkennen om de kijker te informeren over hoe deze personages zich tot elkaar verhouden. Maar dat wordt dus niet gedaan, want er moet blijkbaar een toneelstukje worden opgevoerd.
Door deze valse start is het lange tijd gissen wat nou eigenlijk de intentie is van de twee personages, al is het aannemelijk dat zij dat zelf ook niet precies weten. We zien ze weliswaar binnen de kortste keren rollebollen over het strand (want zo hoort romantiek in films er kennelijk uit te zien), maar dat lijkt meer op een typische vakantiebevlieging dan een fundament waarop hun relatie kan worden heropgebouwd. Verder als goede vrienden dan maar? Misschien, maar het komt maar zelden voor dat de twee elkaar als echt prettig gezelschap lijken te beschouwen.
Het grootste manco is dat er nauwelijks iets doorschemert over de individuele levens van José en David (zelfs hun beroepen worden pas rijkelijk laat tussen neus en lippen door benoemd) en zo mogelijk nog minder over hun jarenlange relatie. Hoe zag die eruit? Wat waren de redenen om uit elkaar te gaan? Wie nam daarin het initiatief? Genoeg elementen om een degelijk verhaal uit te wringen, maar omdat 8 Years niets concreet durft te benoemen blijft alles maar een beetje in het luchtledige zweven.
Dat maakt 8 Years een film vol scènes, die overigens qua uitvoering lang niet altijd onaardig zijn, maar zonder een boeiend verhaal dat ze op betekenisvolle wijze met elkaar verbindt. Dat had misschien kunnen worden gered met goede interactie tussen de twee hoofdpersonen, maar hun dialogen spatten helaas niet bepaald van het doek af. Op basis van hun lange tijd samen zou je sowieso meer anekdotes of inside jokes verwachten.
Dat hun relatie zo onderbelicht blijft komt mogelijk doordat José en David het vermogen tot communicatie zijn kwijtgeraakt, wat veel relaties nekt, of dat ze het onderwerp te pijnlijk vinden om te bespreken. Maar dan had toch echt veel meer moeten worden gedaan met het bevriende lesbische koppel met wie ze optrekken, want dat loopt er echt voor spek en bonen bij. Deze twee vrouwen denken erover kinderen te nemen en maken op een zeker moment bekend daarover een beslissing te hebben genomen. Maar waarom ze tot hun besluit zijn gekomen blijft geheel onbenoemd.
Deze personage lijken dan ook enkel bedoeld om een paar scènes te vullen, niet om thematische aansluiting te bieden. Dat maakt het wel gelijk een stuk makkelijker om de film te duiden. Eén halfbakken relatie zou misschien nog kunnen worden goedgepraat als mysterieus of subtiel, maar bij twee van dat soort connecties is klip en klaar dat er überhaupt geen interesse was hier iets boeiends van te maken.
