Regie: Cosimo Gomez | Scenario: Sandrone Dazieri, Cosimo Gomez | Cast: Alessandro Gassmann (Santo), Ginevra Francesconi (Sofia), Sinja Dieks (Ingrid), Gabriele Falsetta (Ferrario), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2022

"De wet is doden of gedood te worden. Genade tonen is een zwakte." Met deze onheilspellende premisse begint (en eindigt) Il Mio Nome È Vendetta , waarvan je hoopt dat het een spannende maffiathriller vol intrige wordt zoals alleen de Italianen die kunnen maken. De poster ziet er veelbelovend uit, maar helaas blijkt de film meer weg te hebben van de zoveelste variant op Taken dan dat het een nieuwe Gomorra wordt.

Het venijn zit hem al in de titel, die het verhaal eigenlijk al in één zin verklapt. Meer dan dit moet je er dus niet van verwachten. Wie daar geen probleem mee heeft, zit anderhalf uur goed met deze routineuze (maar goed gedraaide) film die niet al te veel inspanning van de kijker vergt. Geen ingewikkeld scenario, maar gewoon het relaas van een man die een rekening wil vereffenen en niet op een dode meer of minder kijkt.

Misschien is het toeval, maar Il Mio Nome È Vendetta begint op dezelfde manier als Commando met Arnold Schwarzenegger. Santo leidt met zijn echtgenote Ingrid en dochter Sofia een teruggetrokken leventje leidt in een bergdorp en werkt als arbeider in een houtzagerij. Maar al vanaf de eerste scène merk je dat deze man een geheim met zich meedraagt dat niemand kent, zelfs zijn eigen dochter niet. Zij begrijpt grijpt dan ook niet waarom ze niets van haar vader mag weten en ook geen foto's van hem mag nemen.

Veel onheil begint met ongehoorzame kinderen en dat is ook het geval in Il Mio Nome È Vendetta, wanneer de tiener in het geniep toch een foto van haar stoere vader maakt en die op sociale media plaatst. Via ingenieuze software komt het kiekje terecht bij een maffiabaas die nog een appeltje te schillen met Santo heeft. Santo wordt vogelvrij verklaard en moet niet alleen vrezen voor zijn eigen leven, maar ook voor dat van zijn gezin.

Voor het flinterdunne verhaaltje hoef je deze Italiaanse actiefilm niet op te zetten, maar voor fans van het machowraakgenre die geen al te hoge eisen stellen is dit tussendoortje onderhoudend genoeg. De spanningsopbouw had beter gekund en de geloofwaardigheid laat geregeld te wensen over, maar wie filmplezier gelijkstelt met het zien van mensen die in elkaar gemept worden of wier keel wordt doorgesneden komt meermaals aan zijn trekken. Il Mio Nome È Vendetta verschilt qua aanpak niet veel van de Jean-Claude Van Damme-vehikels uit de jaren negentig en biedt vergelijkbaar vermaak.

Het sterkste element zijn de acteerprestaties. Alessandro Gassmann is perfect gecast als emotieloze spierbundel, ook al zullen velen hem na het zien van deze actiefilm vooral herinneren als een Javier Bardem-lookalike. Maar de echte verrassing is de jonge Ginevra Francesconi als de meedogenloze rebelse tiener die op het einde zelfs de deur op een kier laat staan voor een eventuele sequel.

Il Mio Nome È Vendetta is te zien bij Netflix.