Regie: Anne de Clercq | Scenario: Anne de Clercq | Cast: Snelle/Lars Bos, Maan van de Heuvel, e.a. | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2021

Het beruchte 2020. Voor Snelle had het een jaar moeten zijn waarin hij zijn pas vergaarde roem had moeten bevestigen. 2019 was het jaar waarin alles klopte, waarin alles wat hij deed lukte en al zijn harde werk van de jaren ervoor eindelijk beloond werd. Voor de zojuist doorgebroken muzikant bleek het daaropvolgende rampjaar er eentje waarin de hyperfocus ineens geen doel meer had. Tekenend voor dit jaar is deze documentaire geworden, een registratie die ook anders is geworden dan van tevoren bedacht. En dat is eigenlijk een verademing.

Waar muziekdocu's normaal bol staan van de concertregistraties en beelden uit een zenuwachtige backstage-omgeving en overspannen persmomenten, waren die concerten en de toegestroomde pers er dit jaar niet voor Snelle. Hij had daardoor alle tijd om de studio in te duiken; met gevestigde namen, met vrienden van vroeger, en altijd met een camera. Er wordt genoeg gemijmerd over dat jaar van die doorbraak en over het uitgestelde oogsten, maar in een ontspannen omgeving, in een bekende studio of in het ouderlijk huis.

Tussen deze huiselijk aandoende scènes door is er nog net ruimte voor het artistieke deel van Snelle, voor zijn muziek. Stukjes van zijn rapteksten worden handig in beeld gebracht en verbonden aan zijn levensverhaal. Wie echt benieuwd is naar zijn inspiratie of zijn werkwijze zal van Zonder Jas Naar Buiten echter niet veel wijzer worden. Het gaat toch vooral om de mens Snelle, en hoe hij zelf het beklimmen van de ladder naar de roem ervaren heeft.

Lars, zoals Snelle gewoon door iedereen wordt genoemd, is van de generatie waarvan alles op beeld is vastgelegd zonder dat daar een obsessieve opa of moeder voor nodig was. Van een beetje uit de losse pols rappen tijdens een bijbaantje tot het moment dat hij met vrienden een doorbraak viert, er was altijd wel iemand aan het filmen. Voor een openhartige documentaire handig, voor de publieke figuur Snelle soms ook een last. Want als er iets blijkt uit deze registratie van Lars, is het wel hoe ontzettend normaal hij toch is wanneer hij even geen Snelle is.

Dat gaat pas echt opvallen als sommige van zijn collega's in beeld komen. Zodra rappers als Jebroer en Boef aan het woord komen - beiden vaak een stuk minder gewoontjes - is het een verschil van dag en nacht. Taalgebruik, houding, uitstraling; in alles blijkt Snelle gewoon Lars. Voor wie het zelf nog niet gezien had, wordt het ook nog verteld door iedereen die hem kent. Familie, vrienden en zijn collega-BN'ers . Zelfs dat wat hem toch altijd uniek zal maken, zijn schisis en de moeilijkheden die dit als kind met zich meegebracht heeft, wordt nadrukkelijk bestempeld als normaal. Ieder kind heeft wel iets, Lars had toevallig een schisis. En iedere volwassene heeft een baan, Snelle is toevallig muzikant.

Dit geregisseerde feelgoodportret van een jongen die op het punt lijkt te staan een plekje in de Nederlandse top te veroveren, lijkt gelukkig wel te stroken met de werkelijkheid. Het ligt er soms wat dik bovenop, maar onderaan de streep blijkt Snelle gewoon een sympathieke vent te zijn, die met de hulp en ondersteuning van vrienden en familie het maximale uit zijn carrière wil halen. Vrienden en familie die daarbij ook vooral de balans bewaken tussen Snelle en Lars, tussen altijd moeten kunnen lachen en kwetsbaar kunnen zijn. Zolang hij maar normaal blijft doen, ook als de roem straks wel verzilverd kan gaan worden.

Snelle: Zonder Jas Naar Buiten is te zien bij Netflix.