Regie: Alain Darborg | Scenario: Alain Darborg en Per Dickson | Cast: Nanna Blondell (Nadja), Anastasios Soulis (David), Johannes Kuhnke (Einar), Kalled Mustonen (Jarmo), Thomas Hanzon (Rolle), Anna Azcárate (Mona), Tomas Bergström (Rolle), Melvin Solin (Olof), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2021

Net wanneer Nadja eindelijk aan David heeft verteld dat ze zwanger is, ver weg van alles en iedereen liggend onder het noorderlicht, verschijnt een rood stipje. Een laserlichtje. Zo'n ding dat een scherpschutter aan de loop van een geweer bevestigt. Eerst is het vooral niet grappig, maar dan wordt de hond van het stel vermoord en weten ze dat het menens is. Hadden ze dan toch beter niet de auto kunnen bekrassen van een stel racistische jagers? De ijskoude Zweedse thriller Red Dot is hier om de catalogus van Netflix te verrijken.

De ingrediënten staan garant voor een stevige dosis spanning. Isolatie op een onbekende plek, een stel aanvallers van wie je steeds niet weet waar ze zitten en een tweetal vrij kwetsbare hoofdpersonen. En dankzij de zwangerschap staat er voor het gevoel echt wat op het spel. Intens wordt het ook zeker, vooral in de scènes waar de geweldenaars op de loer liggen. Of het door duisternis komt, of door de sneeuwwitte mist boven dito landschap, je wordt goed in het perspectief geplaatst van Nadja en David. En ook de montage maakt het spetterend.

Red Dot probeert hier ook wat actueels aan toe te voegen door onderlinge vooroordelen een belangrijke rol te laten spelen, maar of dat wel echt zo goed uit de verf komt? Daar komt bij dat David, behalve dat hij wordt neergezet als een niet al te stoere vent, ook in zijn relatie een slappe zak is. Het wordt je moeilijk gemaakt om hem aan te moedigen. Nadja is sterker, maar soms wat roekeloos. Dat is tenminste een karakterfout waarmee valt te empathiseren. En natuurlijk, in hun situatie zou iedereen zich het leplazarus schrikken.

Ook wil Red Dot je op het verkeerde been zetten. En dat lukt ook vast wel aardig bij de kijker die lekker achterover wil leunen en meegaan in de spanning. Ben je echter een geoefende kijker, en vind je het een sport om mee te denken, dan heb je al heel snel door wat er aan de hand is. Dit is dus vooral een lekker tussendoortje. Iets wat je niet moet kijken om intellectueel uitgedaagd te worden. Het is al helemaal geen film die probeert om het wiel opnieuw uit te vinden.

Dat deze film Red Dot heet, is vooral een erkenning dat het sterkste deel van de film dit beginprincipe is. In een enkele latere scène keert de rode stip wel terug, eventjes, maar dan is-ie verder weg. Zo ook in latere scènes waarin personages rondwaggelen met geweren met een laservizier erop bevestigd. Dat laat zien dat de titel is gekozen omdat-ie cool klinkt, niet omdat er verder zo diep over is nagedacht. En dat laatste is ook wel tekenend voor de film als geheel.

Ook in de ontknoping blijkt dat. Er zijn verhaalelementen die eigenlijk te laat geïntroduceerd zijn om echt goed uit de verf te komen. Je kunt je afvragen of de film sterker was geweest als de makers zich wat minder geroepen voelden om alles maar te verklaren en uit te leggen. Maar ach, [Red Dot[/i] kijkt lekker weg, en veel tijd ben je er niet mee kwijt. Een hele kleine voldoende is dus wel op zijn plaats.

Red Dot is te zien bij Netflix.