De titelfiguur in de Duits-Belgische animatiefilm Spike & de Magische Steen staat haar mannetje wel. Het egeltje noemt zichzelf prinses en weet zonder ouders haar boontjes te doppen in het grote bos. Maar ze zorgt ook voor onrust, omdat er bij problemen vaak naar Spike gekeken en gewezen wordt. Lastpakken en pestkoppen valt ze aan door zich als stekelbal op te rollen en zo vanaf een hellinkje tegen ze aan te beuken. De eekhoorn Tjoem kan leunen op een hele familie, maar stiekem is hij doodsbang voor de zelfverzekerde Spike.
Het is allesbehalve ideaal in het bos, want er is sprake van een ernstig watertekort. Elke druppel die de dieren van het bos kunnen bemachtigen wordt gekoesterd en in een grote pompoen opgeslagen voor collectief gebruik. Door een onhandige actie van Spike en Tjoem wordt de pompoen aan gort geslagen, waarbij het kostbare water de bosgrond insijpelt. Het probleem én de oplossing van de droogte zou wel eens kunnen liggen in een magische steen ver weg in de bergen. De legende zegt dat waar de steen de grond raakt er een gigantische waterbron ontspruit. Moeten ze wel even langs de gemene berenkoning Bantour die de steen met zijn leven bewaakt.
De matig geanimeerde animatiefilm hinkt op een aantal gedachten en heeft te kampen met een episodische verhaallijn. Enerzijds draait het om de moeilijke en gedwongen samenwerking tussen een eigenwijze egel en een paniekerige eekhoorn. In de missie die ze zichzelf hebben gesteld komen ze op weg naar de berg waar de steen zich bevindt het ene na het andere dier tegen. Leuk voor hele jeugdige kijkertjes om een spelletje 'raad het dier' te doen, maar het zal op de gemiddelde toeschouwer wat gemakzuchtig overkomen. Spike en Tjoem worden achterna gezeten door een slinkse lynx, ontmoeten een ijdele pad en komen oog in oog te staan met een roedel witte wolven.
De ene gedachte waar de film op hinkt is dat twee tegenpolen met elkaar samen moeten werken om hun missie tot een goed gevolg te brengen. Daarnaast is de gedachte dat wie niet sterk is slim moet zijn en dat je alleen niet zo veel voor elkaar bokst als in teamverband. Dat dit alles niet de originaliteitsprijs in de wacht sleept moge duidelijk zijn. Wat hier echter vooral misgaat is het te simpele scenario. Het hobbelt van gebeurtenis naar gebeurtenis zonder dat het plot een mooi afgerond verhaal vormt.
Latte & The Magic Waterstone, zoals de oorspronkelijke titel luidt, zal alleen de allerkleinsten kunnen bekoren. Zij zullen zich nog wel laten verwonderen door de verschillende dieren in en om het bos en hun specifieke eigenschappen. De animaties zijn wat houterig en ook de ontwerpen van de dieren lijken uit verschillende animatieproducten afkomstig te zijn. Leuk als je je kroost op een regenachtige middag zoet wil houden op de bank, maar niet als bioscoopervaring. In ons land wordt alleen de Nederlands gesproken versie uitgebracht.
