In 2010 brak onverwachts een groep zingende vissers uit Cornwall door in het Verenigd Koninkrijk met hun zeemansliederen. Fisherman's Friends is een fictieve vertelling van hoe de zeerotten bekend werden. Dit feelgood-verhaal blijkt echter vooral een flauwe uiteenzetting van het verschil tussen de gesjeesde Londenaar Danny en de inheemse zeelui uit Cornwall. Fisherman's Friends leunt sterk op de authenticiteit van het pittoreske Port Isaac. Het is een vorm van escapisme naar een Engeland dat in feite niet meer bestaat, maar waar vele Britten ten tijde van de Brexit wel naar lijken te snakken.
Tijdens een vrijgezellenfeest komt bandmanager Danny met een groep vrienden en collega's in Port Isaac terecht. Al snel blijkt dat de vier Londenaren totaal niet op hun plek zijn. Een van de vrienden, tevens de baas van Danny, haalt tijdens het verblijf een grap uit met Danny. Ze horen een groep zeemannen zingen en de baas van Danny vraagt hem de band bij het label te tekenen. De groep lacht Danny in eerste instantie uit als hij vraagt de band te willen tekenen. Met wat doorzetten lukt het hem uiteindelijk toch om een demo met de groep op te nemen. Ondertussen komt Danny erachter dat zijn vrienden hem voor de gek wilden houden. Mede gedreven door zijn verliefdheid op lokale schone Alwyn zet Danny toch door om de groep koste wat kost naar de top te brengen.
Bij het verblijf van Danny in Port Isaac blijkt al gauw dat er nogal wat cultuurverschillen tussen London en Cornwall zijn. Dit leidt tot een hele hoop bijzonder flauwe citaten die beginnen met "hier in Cornwall zeggen we:..." Er lijkt geen scène voorbij te gaan zonder zo'n uitspraak. Het clichématig uitvergroten van de verschillen tussen de stedeling en de vissers leidt tot niet veel meer dan karikaturen zonder ook maar één keer echt grappig te worden. Het echte dieptepunt zijn de vrienden van Danny, die tevens dienen als een soort bad guys van de film. In menig kinderfilm zouden deze verfijnder neergezet worden dan hier. Ondanks de culturele verschillen lijkt Danny zich makkelijk aan te passen aan het leven in Cornwall, want volgens hem leven mensen daar nog authentiek. Wat hij in de zeemansliederen ziet, blijft echter onduidelijk, behalve dat hij ook daar de authenticiteit van prijst.
Dit bijzonder matige product was in het Verenigd Koninkrijk een ware hit. Blijkbaar snakte men naar deze fantasie van een oorspronkelijk en 'echt' Engeland. Er zijn voldoende feelgoodmomenten, maar de matige regie en het zwakke script laten deze niet geheel tot hun recht komen. Elke wending is voorspelbaarder dan eb en vloed en geen van de personages heeft enige diepgang. Daardoor missen de emotionele momenten hun uitwerking. Wat een film over de landelijke doorbraak van een groep zingende zeerotten zou moeten zijn, ontaardt in een vlakke film over de bandmanager die de zangers ontdekt. Fisherman's Friends: flauw spul, hè?
