Een serval jaagt door het hoge gras, dwergmuizen rennen door een miniatuurwereld, een panda eet op zijn dooie gemak bamboe en giraffes slaan elkaars nekwervels bont en blauw; dit grootse vervolg op Earth pakt allerlei bijzonder materiaal van de BBC-serie en laat het los op het witte doek. Ditmaal niet vergezeld met het stemwerk van een David Attenborough, James Earl Jones of Patrick Stewart, maar een geheel Nederlandse versie met Thom Hoffman.
Natuurdocumentaires blijven een uitstekende manier om de projectietechniek van je lokale filmtheater eens uit te testen. Ook in Earth: Een Onvergetelijke Dag liegen de beelden er niet om. Van prachtige vergezichten en majestueuze walvissen die zweven in het water, tot muizen en kolibries die onwaarschijnlijk dichtbij de camera komen. Het is dan ook te merken dat er wat is veranderd in de filmtechnologie de afgelopen tien jaar, de vele close-ups zijn vaak onvoorstelbaar mooi en de camera's zijn op verbazingwekkende wijze geplaatst. Je vraagt jezelf voortdurend af: hoe hebben ze dit gedaan?
Hoe verschrikkelijk mooi de beelden ook zijn, je hebt er vast wel een paar eerder langs zien komen. Er komt behoorlijk wat materiaal langs uit series als Planet Earth II, denk aan een klein leger slangen dat baby leguanen achtervolgt wanneer ze voor het eerst uit het zand klimmen. Sommige van deze reptielen overleven de erbarmelijke ervaring op het nippertje, iets wat dankzij de dramatische muziek enorm episch overkomt, en daardoor stiekem al vrij populair is geworden op het internet. Op het grote scherm is het een iets andere ervaring, maar het is toch zonde dat het al zo bekend is.
Ook een beetje jammer is de enorm kindvriendelijke blik op de natuur. Het is niet geheel vreemd dat er hier en daar een gemartelde baby leguaan uit de filmprent gehouden wordt, het hoeft zeker geen horrorshow te zijn. Toch gebeurt het wel erg vaak dat de vrolijke en mooie kant van de natuur in een scène zodanig benadrukt wordt, dat de duistere tegenpool die je in de achtergrond bijna ziet aankomen, opeens opvalt door afwezigheid. De natuur is net als het echte leven zowel fantastisch als verschrikkelijk, en dat hoeft niet helemaal weggepoetst te worden om tere kinderzieltjes te sparen. Helaas zet men vol in op kinderentertainment. Dansende beren die op de maat van de muziek bomen knuffelen is nog tot daar aan toe. Muizen die wegsjezen met geluidseffecten alsof ze in een Looney Tunes-tekenfilm zitten kan ook nog wel. Maar een klein orkest schetende dieren is echt wat te veel.
Het thema van de documentaire is 'een dag op aarde', om exotische dieren gedurende de ochtend, middag en avond tentoon te stellen over de gehele aardbol. Het is een leuke insteek maar heeft uiteindelijk niet zo veel om het lijf. Het wordt hier en daar genoemd bij de introductie van een nieuw dier, maar het blijft een reeks natuurscènes die losjes aan elkaar verbonden worden. Het commentaar van Thom Hoffman is prima, maar weinig uniek.
Earth: Een Onvergetelijke Dag biedt een indrukwekkend staaltje filmtechniek, gevuld met werkelijk fantastische natuurbeelden. Daarbuiten heeft het niet veel bijzonders te bieden als het aankomt op de werkelijke inhoud. Prachtig en kindvriendelijk natuurgeweld, maar niets meer dan dat.
