Als Sita haar spreekbeurt over kikkers houdt, merkt ze dat haar lievelingsmeester zich wel heel vreemd gedraagt. Het wordt groen voor zijn ogen en hij vlucht met grote sprongen het klaslokaal uit. De meester moet Sita iets bekennen. Soms verandert hij zomaar ineens in een kikker. Kunnen Sita en haar klasgenootjes een geheim bewaren en meester Frans helpen? Sitas moeder, die drukker is met haar werk dan met haar dochter, mag het niet te weten komen en de nieuwe, strenge directeur Stork al helemaal niet, want die zoekt al dagelijks naar redenen om meester Frans te ontslaan. En dan is daar ook nog die gevaarlijke ooievaar die in de hulpeloze kikker een heerlijk hapje ziet.
De familiefilm Meester Kikker is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek van de populaire kinderboekenschrijver Paul van Loon. Zijn boeken De Griezelbus en Dolfje Weerwolfje zijn al eerder verfilmd en nu heeft producent Burny Bos ook Meester Kikker naar het witte doek gehaald. Televisie-, theater- en filmregisseur Anna van der Heide tekende voor de regie. Eerder maakte zij het frisse, vrolijke en op Cinekid bekroonde Brammetje Baas, over het creatieve en door uitvindingen geobsedeerde opgewonden standje Bram dat van zijn nieuwe meester moet stoppen met dromen en moet beginnen met opletten.
Meer nog dan Van der Heides debuut blinkt Meester Kikker uit in casting en acteursregie. De kinderen spelen heel naturel, met hoofdrolspelertjes Yenthe Bos en Bobby van Vleuten als haar vriendje Wouter voorop. Jeroen Spitzenberger zet een sympathieke, ongedwongen leraar neer en Paul R. Kooij, als zijn grootste vijand, een gemene schooldirecteur. Echt griezelen wordt het nergens. In tegenstelling tot Dolfje Weerwolfje en De Griezelbus is deze Paul van Loon-verfilming vooral een gezellige bedoening. Meester Kikker is onderhoudend en spannend, maar vooral even onschuldig en vrolijk als de meester uit de titelrol. Als blijkt dat het schoolhoofd ook heel wat op zijn kerfstok heeft, doet Meester Kikker bij tijd en wijle aan de jeugdliteratuur en verfilmingen van Roald Dahl denken. Net als in Brammetje Baas vormt het rechtlijnige gezag op de basisschool het grootste gevaar. De dreiging komt van een strenge en starre docent of directeur voor wie het allemaal netjes binnen de lijntjes moet blijven.
De familiefilm blijft zelf ook aardig binnen de lijntjes. Een jong meisje dat haar in een kikker veranderde meester kust; een meester die even geleden nog een kikker was en zich voor de klas van zijn natte pak ontdoet; diezelfde onderwijzer die als amfibie onder de kleren van Sita haar slaapkamer in is gesmokkeld en er als mens weer vandaan komt; een moeder die hierdoor een schoolmeester uit de slaapkamer van haar dochter ziet glippen. Geen persoon in de film die bij dergelijke gebeurtenissen vraagtekens zet of er ook maar bij stilstaat. Schoolpersoneel niet, ouders niet en bij de kinderen zelf komt het ook niet op zich ergens ongemakkelijk over te voelen. De suggestiviteit wordt volledig ontkend, waardoor de film in zekere zin seksualiteit ontkent. Als ik een kikker ben, dan ben ik weerloos, klinkt het uit de mond van de meester, die door de knieën zakt om zijn lievelingsleerlinge in de ogen te kunnen kijken. Maar enkel een tirannieke directeur of hongerige vogel die hoger in de voedselketen staat kan schade aanrichten; buiten hen niemand. Op dergelijke gevoeligheden gaat Meester Kikker niet in. Er is geen plek voor in dit oergezellige, overwegend blanke universum, waar de hele klas naast elkaar woont in een idyllische straat van Hollandse dijkhuisjes en waar de grootste ramp bestaat uit een cake die niet loskomt uit de vorm.
De ontmaskering van meester Frans als glibberig groen wezen vormt alleen een bedreiging als het de schooldirecteur betreft. Voor zijn leerlingen, hun ouders en zelfs voor zijn love interest blijkt meesters dubbelleven een non-issue. Van scherpe randjes is geen sprake. Ook de privileges of mogelijkheden die een bestaan als kikker biedt, worden in Meester Kikker niet verkend. Het levert een vakkundig gemaakte, plezierige en vermakelijke, maar wel wat brave film op.
