De vrolijke hondenvriendjes Woezel en Pip zijn ontsproten uit de fantasie van de veel te vroeg gestorven Guusje Nederhorst. De actrice bedacht de kinderreeks, maar kon het immense succes ervan helaas niet meer meemaken. Nederhorst overleed in 2004 aan de gevolgen van borstkanker. Haar toenmalige echtgenoot Dinand Woesthoff, de zanger en frontman van de opgeheven Haagse rockband Kane, nam de nalatenschap van Nederhorst over. Hij bracht het werk onder in de Guusje Nederhorst Foundation, dat hij tot op de dag van vandaag met zijn huidige echtgenote beheert. Woesthoff is ook verantwoordelijk voor de liedjes die bij de diverse boekjes meegeleverd werden en die ook in de latere animatiereeks te horen waren. De populariteit van Woezel en Pip is nimmer tanende en het is nu zelfs tot een heuse bioscoopfilm gekomen.
Woesthoff tekende naast de muziek tevens voor het scenario. Woezel en Pip zijn voortdurend alles kwijt en maken er een enorme rotzooi van. Wel hebben ze de grootste pret in de sneeuw en sjezen ze met hun slee van de heuvels af. Op een ochtend worden ze wakker in de Tovertuin waar ze wonen en willen de viervoeters weer lekker sleetje rijden. Maar het is gaan dooien. Ze moeten dus wat anders verzinnen om zich te vermaken. Zo wordt hen door de wijze Tante Perenboom opgedragen om een verjaardagscadeau voor de Wijze Varen te verzinnen. En er staat hen zelf ook nog een aangename verrassing te wachten als blijkt dat hun speelse neefje Charlie op bezoek komt. Dan staan ze voor een probleem. Veel spulletjes van de twee hondjes zijn verdwenen en nog erger: het cadeau voor de jarige kamerplant is opeens ook foetsie. Op zoek naar de dader van deze mysterieuze verdwijning komen ze op het spoor van de meedogenlozen Sloddervos. De enige manier om de spullen weer terug te krijgen is het vinden van deze brute dief. Samen met hun vriendjes gaan Woezel en Pip op jacht naar de Sloddervos.
De tekenstijl van Woezel & Pip Op Zoek Naar de Sloddervos is lief en eenvoudig. De dikke contourlijnen steken helder af tegen de onafgebakende fletse achtergronden. Het doet wel wat denken aan de stijl van meester Dick Bruna. Er is alles aan gedaan om met de simpele maar charmante de animaties een hele jonge doelgroep aan te spreken. De figuurtjes spreken sterk tot de verbeelding en er is een creatief verhaal bedacht door Woesthoff waar ook nog een wijze les in verscholen zit. De titel doet al wel vermoeden bij de aanwezige ouders waar de oplossing van het probleem van Woezel en Pip gezocht moet worden. Deze kinderreeks is niet de zoveelste inspiratieloze poging van volwassenen om het zakgeld van jonge fans af te troggelen. Ook al zijn de twee hondjes met een enorme serie boeken, een televisieserie, een theatershow en een enorme hoeveelheid merchandise big business, de oorspronkelijke goede bedoelingen van Nederhorst zijn er nog steeds in terug te vinden. Het is niet een gevalletje ongegeneerd cashen.
Er valt voor de kleintjes van alles te ontdekken in dit avondvullende avontuur dat met zeventig minuten speeltijd precies lang genoeg is om de aandacht vast te kunnen houden. De moraal van het verhaal wordt er niet ingepeperd, maar op humoristische en speelse wijze bijgebracht. Vanuit pedagogisch en educatief oogpunt kunnen de ouders dus ook met een gerust hart hun kids meenemen naar misschien wel hun eerste filmervaring.
