Dragon verliet op vroege leeftijd de martial arts school Dragon Tiger Gate voor een leven in de triades, terwijl zijn jongere broer Tiger bij de school bleef. Nu ontstaat er een conflict tussen de school en de triades, en Dragon wordt gedwongen partij te kiezen tussen triadebaas Shinobi en zijn broer & jongeling Turbo.
De bovenstaande plotbeschrijving mag je eigenlijk meteen na het lezen ervan weer vergeten, want het verhaal is absoluut niet het belangrijkste of interessantste element. Er wordt net genoeg aandacht besteed aan de personages besteed om sympathie voor ze op te wekken, zodat je als kijker tijdens de vele vechtscènes niet in apathie wegzakt.
Gelukkig maar, want anders zou dit toch een beetje een verspilling zijn van de fantastische gevechtschoreografie. Met behulp van wat beperkte wire-fu en CGI serveert Donnie Yen (die naast de hoofdrol de actiechoreografie voor zijn rekening nam) het ene na het andere spectaculaire, enerverende gevecht. Elke vechtscène is op zijn eigen manier imponerend (of tenminste leuk). Van simpele kung-fu tot wurgstokjes tot ingewikkelde magisch-realistische manoeuvres, alle gebruikte technieken hebben zo hun eigen krachten die in hun respectievelijke scènes sterk worden ingezet. Het is te hopen dat Donnie Yen door deze geweldige achtbaanrit van martial arts eindelijk de wereldwijde faam krijgt die hij al sinds Iron Monkey (1993) verdient.
