Als je de marketing van Sunshine Cleaning moet geloven, dan is de film een opmonterende, onafhankelijke komedie in de stijl van Little Miss Sunshine, het soort Amerikaanse indie dat de laatste jaren zo populair is. Dit is een onwaarheid. Hoewel de film wel degelijk humor bevat, is het in wezen een serieus coming-of-agedrama over de verwerking van een jeugdtrauma en het vinden van een plaats in de wereld. Het materiaal is niet altijd even sterk, vooral in de subplots niet, maar het acteren in de hoofdrollen maakt van Sunshine Cleaning een fijne film.
Rose Lorkowskis gloriedagen als cheerleader op de middelbare school zijn allang voorbij. Nu is ze een alleenstaande schoonmaakster in de dertig met een achtjarige zoon Oskar en weinig vooruitzicht op positieve verandering. Haar jongere zus Norah zwerft van de ene uitzichtloze baan naar de andere, zonder dat ze zich echt lijkt te bekommeren om haar eigen leven. Hun vader Joe spendeert zijn dagen met allerlei plannetjes om snel rijk te worden, zonder dat deze ooit uitkomen.
Door moeilijkheden met Oskars school raakt Rose ervan overtuigd dat ze meer geld zal moeten verdienen om haar zoontje naar een school te kunnen sturen waar hij goed kan gedijen. Dankzij haar affaire met een getrouwde agent komt ze op het idee om met haar zus een schoonmaakservice van plaatsen delict te beginnen, een stuk lucratiever dan wat beiden daarvoor deden. Het leven van de zussen slaat hierdoor een nieuwe weg in, eentje waarop ze de onnatuurlijke dood van hun moeder eindelijk achter zich kunnen laten en zingeving kunnen vinden.
Die nieuwe richting vinden ze niet zomaar en niet heel snel, en dat geldt ook voor de film. Daar waar de twee vrouwen worstelen met hun leven, worstelt Sunshine Cleaning enigszins met de vraag hoe ze op het juiste pad te brengen. Enkele subplots die als gevolg van hun nieuwe baan ontstaan, werken maar matig. Vooral een gedeelte met een andere vrouw, gespeeld door Mary Lynn Rajskub (bekend als Chloe uit 24), komt niet echt uit de verf. Het dwalende karakter dat het verhaal door de nevenintriges krijgt, past wel bij het onderwerp, maar een betere uitwerking van de hoofdmoot was wellicht interessanter geweest. Zo nu en dan wordt de film door het script van debuterend schrijfster Megan Holley in de steek gelaten.
Hoe dan ook valt er op de acteurs niets aan te merken. Amy Adams levert in de hoofdrol weer een prima prestatie en ze heeft een fijne chemie met de eveneens uitstekende Emily Blunt. Samen dragen ze film met waardigheid en maken de magere subplots goed te verdragen. Alan Arkin speelt een soortgelijke rol als in Little Miss Sunshine, maar zijn personage is deze keer wat tragischer en realistischer. Op hem na is de enige andere connectie tussen de twee films de producenten, maar daar houdt het toch echt mee op. Het optimisme aan het einde van Sunshine Cleaning is welkom na de eerdere misère, maar voelt wel een beetje geforceerd aan. Niet dat de film een en al somberheid is; de hoop van Rose en de incidentele humor geven het verhaal een lichte zijde die de film makkelijk genietbaar maakt.
