Afgelopen zondag was het ook in Nederland raak. Duizenden gillende fans stonden in een uitverkochte Ahoy mee te zingen met het nieuwe tieneridool. Justin Bieber, net zeventien, is een van de best verkopende artiesten van deze tijd. Voor wie na zijn concert nog meer wil, is er nu een documentaire over zijn prille carrière.
Bieber was op de juiste plek op het juiste moment. Het internet kreeg een steeds belangrijkere plek in de samenleving, met name onder tieners, waardoor hij in een mum van tijd kon uitgroeien tot een popster. De destijds veertienjarige zanger werd door een team optimaal in de markt gezet, gebruikmakend van talloze radio-uitzendingen en sociale media. Een mooi tijdsbeeld.
Never Say Never laat zien hoe het getalenteerde knulletje op YouTube uiteindelijk terecht kwam in een uitverkocht Madison Square Garden. Daarnaast telt de documentaire de laatste negen dagen voor het concert af en dat wordt ook nog afgewisseld met fragmenten van zijn optreden. Een waterdichte structuur is er dus niet echt. Het idee om spanning op te bouwen door af te tellen naar het concert heeft geen zin: we weten dat hij er komt te staan en dat bijvoorbeeld de keelproblemen die roet in het eten dreigen te gooien, de pret niet zullen bederven.
De documentaire moet het ook niet echt hebben van de 3D. Het concert in Madison Square Garden werd met speciale cameras vastgelegd, maar veel voegt het niet toe. Regisseur Jon Chu, vorig jaar nog verantwoordelijk voor Step Up 3D, gebruikt de techniek slechts in een deel van de documentaire, en zelfs daarin zijn er maar een paar korte fragmenten waarbij het vermakelijk wordt. De 3D-concertregistratie van U2 uit 2007 staat nog steeds eenzaam aan de top.
Ondanks de tekortkomingen is Never Say Never een aardige documentaire geworden. Interessant is bijvoorbeeld hoe Bieber aan de ene kant veel wilskracht en talent toont, maar aan de andere kant ook gewoon een losbandig kind is en wil zijn. De vraag is natuurlijk in hoeverre dat mogelijk is. Maar het leukste aan de documentaire is om de jeugdcultuur in werking te zien. Niet alleen vanuit de marketing, maar ook vanuit de fans zelf. De hordes doorgeslagen tieners leveren grappige en aandoenlijke fragmenten op.
