Sommige cijfers en data hebben meer betekenis dan andere. Althans, dat leren we met enige regelmaat in films. Het getal 666 staat vaak voor de duivel, op 21 december 2012 zal de aarde vergaan en Jim Carrey werd ooit helemaal gek van het getal 23. In 11-11-11 gaat het om 11 november 2011. De hoofdpersoon moet ontrafelen wat die datum voor hem gaat betekenen. Dat gaat gepaard met schrikmomenten, veel onzin over religie en bizarre hallucinaties.
Joseph Crone is een bekende auteur en overtuigt atheïst. Hij heeft een nare periode achter de rug, waarin vrouw en kind zijn omgekomen op elf november van het jaar daarvoor. Hij krijgt steeds meer last van hallucinaties en overleeft om exact elf over elf een auto-ongeluk. Genoeg reden voor de schrijver om ervan uit te gaan dat deze cijfers iets moeten betekenen. Aangezien het bijna 11 november 2011 is, voelt Crone dat hij snel moet zijn met het vinden van een uitleg. Hij besluit een bezoek te brengen aan zijn doodzieke vader in Barcelona, die daar samen met Chandors broer een kerkgemeenschap leidt. Op het afgelegen kerkcomplex ervaart Crone steeds meer tekenen dat elf november een speciale betekenis gaat hebben in zijn leven. Er komen allemaal wezens 's avonds het complex op, die een boodschap aan Crone proberen door te geven. De atheïstische Crone moet door alles wat hij meemaakt zijn denkbeelden aanpassen.
Het kiezen voor de titel 11-11-11 is een leuke gimmick. De film wordt immers op die datum uitgebracht. Niet alleen in de bioscoop, maar ook op dvd, Blu-ray en Video on Demand. Iedereen kan de film dus op 11 november 2011 gaan beleven. Helaas stelt die belevenis niet zo heel veel voor. Dat begint bij het acteerwerk. Dat is zo onrealistisch dat het soms lijkt alsof je naar een parodie zit te kijken. Plak daar nog eens een afgezaagde voice-over aan vast, die de achterdocht rond het cijfer 11 duidelijk probeert te maken. De personages maken soms lachwekkende keuzes en hoezeer iedereen het maar blijft hebben over het cijfer elf, het wordt nooit echt overtuigend. Wat wel aardig is, zijn de vele schrikmomenten. Eerlijk is eerlijk, daar is 11-11-11 absoluut in geslaagd. De 'boodschappers' die Crone en zijn broer de stuipen op het lijf komen jagen, lijken verdacht veel op de Emperor uit Star Wars, maar ze werken wel.
De speelduur is erg kort, maar het had ook niet langer moeten duren. De enorme twist aan het einde van de film zie je misschien niet aankomen, maar verbaast ook niet. Helaas vond de filmmaker het nodig aan het einde met flashbacks alle aanwijzingen voor die twist op een rijtje te zetten, inclusief beelden die geen drie minuten daarvoor voorbij zijn gekomen. Deze lange flashback lijkt bedoeld te zijn voor de zeer onoplettende kijkers, maar werkt behoorlijk op de zenuwen.
Regisseur Darren Lynn Bousman is een bekende van het genre. Hij maakte een aantal vervolgen op Saw en leverde met Mother's Day vorig jaar een goede horror af. Dat hij verbonden is aan 11-11-11 heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat de onrealistische onzin nog best kijkbaar is en je af toe goed doet schrikken. Maar wie verwacht dat de kwaliteit kan tippen aan zijn vorige films komt bedrogen uit. 11-11-11 is een leuk bedachte stunt vanwege het samenvallen van de titel met de releasedatum, maar heeft verder weinig te bieden.
