Woody Allen is een van de grootste Amerikaanse filmmakers en één van de weinigen van zijn generatie die zeer frequent films maakt. Sinds eind jaren zeventig verschijnt eens per jaar wel een nieuwe van zijn hand in de bioscoop. Ze zijn niet allemaal even goed, al deden ze in de periode 1973-1993 maar weinig voor elkaar onder. Grappig, dramatisch, intelligent en soms zelfs gedistingeerd. Deze aangename documentaire over zijn leven en werk biedt een spoedcursus Allen zonder echt de diepte in te duiken. Ondanks, of juist dankzij, de medewerking van Allen zelf en zijn dierbaren.
De vrij traditionele documentaire loopt met behulp van interviews en clips het leven van Allen na, vanaf zijn jeugd in Brooklyn tot aan Midnight in Paris in 2011, zijn grootste kassucces tot nu toe. Robert B. Weide spreekt met Allen zelf, met eerste vrouw Louise Lasseter, voormalige vriendin en eeuwige vriend Diane Keaton en vele collega's, van producenten/managers Jack Rollins en Charles Joffé tot cameraman Gordon Willis tot de vele acteurs met wie hij samenwerkte tijdens zijn lange carrière. Grootste afwezige is uiteraard Mia Farrow, met wie Allen twaalf jaar een relatie had.
De reden voor die absentie en hun breuk in 1992 komt maar summier aan bod. Allens relatie met Farrows geadopteerde dochter Soon-Yi Previn, destijds nog minderjarig maar inmiddels al twintig jaar gelukkig met Allen, wordt vluchtig genoemd. Voor een documentaire over een filmmaker die zichzelf zo centraal stelde in veel van zijn films en wiens creatieve wisselvalligheid vlak na dat gebeuren inzette, is dat eigenlijk te weinig. Het is kenmerkend voor deze toch wat oppervlakkige doorloop van Allens leven. Dat gold al voor de meer dan drie uur durende versie die eind vorig jaar op de Amerikaanse televisie in twee delen werd uitgezonden, en dat geldt extra voor deze ingekorte versie van minder dan twee uur.
Voor hen die niet bekend zijn met het omvangrijke oeuvre van Allen maar dat wel willen verkennen is de manier waarop Weide chronologisch de belangrijkste titels behandelt een handige introductie. Duidelijk wordt hoe Allen zich ontwikkelde van zijn vroege 'pure' komedies tot de meer diepgaande verhandelingen over relaties en de zoektocht naar betekenis in het leven met de dood in het achterhoofd. Hoe Diane Keaton hem hielp bij het inzicht krijgen in vrouwen waarna hij de ene na de andere sterke vrouwenrol begon te schrijven. Voor de fans is vooral het eerste gedeelte leuk, waarin te zien is hoe Allen als komiek begon en langzamerhand in de filmwereld rolde, en vandaag de dag naar de straat terugkeert waar hij opgroeide. Toch zijn zij beter af met de langere televisieversie die meer aandacht besteedt aan de onderbelichte films en fases uit zijn carrière.
