In de eerste drie minuten van de documentaire KSI: In Real Life wordt het levensverhaal van JJ Olatunji in sneltreinvaart getoond. Onder het pseudoniem KSI begon hij op jonge leeftijd met het maken van video's die op YouTube een groot succes werden. Heden ten dage is KSI een wereldwijd fenomeen dat naast zijn YouTube-werk ook muziek uitbrengt en in de boksring staat. Alter ego KSI floreert dus, maar JJ, de man achter het masker, heeft een moeilijke verhouding met zijn familie en lijdt onder het stuklopen van zijn relatie.
KSI: In Real Life vertelt voornamelijk het verhaal van JJ. Hoewel de roem en het geld van KSI wel worden getoond vormt de relatie tussen JJ en de mensen om hem heen de rode draad. Dit maakt de documentaire heel persoonlijk. Aan het begin merkt JJ tegen de cameraman op dat hij denkt dat mensen in deze documentaire een heel andere kant van hem gaan zien dan in zijn internetvideo's. Hij houdt zich aan zijn woord, want KSI: In Real Life is verrassend open, rustig en emotioneel en daarmee anders dan het luide en provocerende YouTube-kanaal van KSI.
Die persoonlijke insteek is dapper, maar daarmee neigt de documentaire richting het ondraaglijke. KSI is de internationale beroemdheid met geld en roem, maar JJ is gewoon een normaal mens met normale problemen. KSI: In Real Life voelt daardoor als een documentaire over je overbuurman in plaats van een internationale beroemdheid. Het voelt bijna alsof hetgeen je ziet op het scherm niet mág zien.
KSI: In Real Life is een verslag van een jaar uit het leven van JJ. Cameraman Wes filmt wat JJ doet en maakt af en toe een spontane opmerking of stelt JJ een vraag als reactie op wat er om hen heen gebeurt. Hierdoor komt het meeste wat JJ zegt niet voort uit gebruikelijke interviews, maar uit iets dat eerder aanvoelt als echte gesprekken. Deze natuurlijke manier van interviewen is zorgt voor antwoorden die spontaner en oprechter zijn dan degene die je krijgt in traditionele interviews.
Een nadeel hiervan is dat het voelt alsof we als kijker stiekem een gesprek tussen twee vrienden afluisteren, wat het ongemak van het bekijken van deze documentaire alleen maar versterkt. Als mensen geïnterviewd worden kijken ze naar Wes, die meestal iets links of rechts van de camera zit. De camera (en daarmee dus de kijker) wordt als het ware genegeerd, waardoor het nog meer voelt alsof we er stiekem bij zitten.
De camera wordt niet alleen bij de interviews genegeerd, maar ook in de rest van de documentaire. Waar in veel andere documentaires de hoofdpersoon bij aanvang van een nieuwe scène meestal tegen de camera vertelt waar hij is en wat hij daar doet, geeft KSI: In Real Life die informatie met een paar woorden gele tekst tegen een zwarte achtergrond. Die methode zou bij elke andere documentaire zeer welkom zijn omdat er al genoeg richting in de camera wordt gesproken, maar hier versterkt dit het ongemakkelijke gevoel alleen maar.
De genoemde punten getuigen van een wil om deze documentaire uniek te maken en die inzet is zeker te prijzen. De makers hebben hun best gedaan om zo goed mogelijk te vertellen wat nog niet op het internet te zien was en zijn daarin goed geslaagd, vooral qua tempo en montage. Een documentaire van dit team meteen minder menselijk onderwerp zou dan ook fantastisch zijn geweest. Helaas is KSI: In Real Life dat niet.
KSI: In Real Life is te zien bij Prime Video.